Petra – Starożytne miasto Nabatejczyków

W skrócie - Spis treści, Informacje Pokaż

Królestwo na rzeką Jordan

Jordania – pełna nazwa Jordańskie Królestwo Haszymidzkie arabska monarchia konstytucyjna. Kraj na Bliskim Wschodzie położony w Azji Południowo-Zachodniej. Jordania to kraj wyżynny, większość terenu zajmują równiny położone na wys. 700 – 1000 m n.p.m. Najwyższym wzniesieniem jest Dżabal Umm ad Dami (1854 m n.p.m.) położony w górach Dżabal-asz-Szara na zachodzie kraju. Znajduje się tu również najniższy punkt – depresja Morza Martwego 408 m p.p.m. Południowa część kraju to półpustynie noszące nazwy Moab i Idumea, na wschodzie rozciąga się pustynia Harra z dominującymi rozległymi pokrywami czarnych law wulkanicznych. Jedynie północno-zachodnia część kraju posiada warunki naturalne sprzyjające rozwojowi osadnictwa umożliwiające prowadzenie upraw bez sztucznego nawadniania. Świat flory i fauny jest dosyć ubogi. Roślinność tworzą m.in. suche kolczaste krzewy, bylice, jaśminy, platany. Sporadycznie na pn.-zach. spotyka się lasy z sosną alpejską i dębem. Faunę reprezentują gatunki pustynne i stepowe.(www.wikipedia.pl)

Petra to obecnie ruiny miasta Nabatejczyków, znajdujące się w południowo-zachodniej Jordanii. Położona jest w skalnej dolinie, do której prowadzi jedna wąska droga wśród skał wąwozu Siq. Słynie z licznych budowli wykutych w skałach. Położona jest na terenie wyżynnym, półpustynnym, wśród skał ciągnących się na odległość ok. 1,6 km ze wschodu na zachód i z północy na południe, będących zachodnią częścią masywu Dżabal asz-Szara. Dolinę Petry przecina koryto rzeki okresowej – Wadi Musa, której dopływy okalają płaskowyże, na których rozrosło się antyczne miasto Nabatejczyków. Okoliczne całoroczne strumienie wody zapewniały przeżycie tylko niewielkiemu osiedlu. Znaczny przyrost mieszkańców w czasie największego rozkwitu Petry, spowodował, że Nabatejczycy musieli rozbudować system wodociągów i cystern skalnych, by magazynować wodę dla wciąż rosnącej populacji. Petra nie od razu była miastem wykutym w skale. Pierwsi Nabatejczycy, którzy przybyli do tego miejsca mieszkali zazwyczaj w namiotach, które tworzyły dość luźne obozowisko wśród skał, oraz w naturalnych jaskiniach, których w dolinie Petry nigdy nie brakowało. Stopniowo, wraz ze zmianą trybu życia nowych mieszkańców z koczowniczego na osiadły, zaczęły wyłaniać się płaskie, białe budynki, jakich i dziś można wiele zobaczyć na terenie Jordanii. W okresie największego rozkwitu miasto przecinała jedna główna ulica. Na tarasach umiejscowione były trzy duże rynki otoczone sklepami i liczne budowle wykute w skałach – począwszy od świątyń i pałaców, a skończywszy na okazałych grobowcach. Nie brakło również dużego teatru jednej z najbardziej spektakularnych budowli tego miasta, świadczącej o rozwoju kulturalnym miasta. Petra w dużym stopniu była osiedlem wykutym w skale, ale jednocześnie pod wieloma względami przypominała inne miasta swojej epoki, takie jak np. Efez. Sami Nabatejczycy, będąc do niedawna ludem koczowniczym, nie mieli tradycji budowniczych, co wymuszało na nich sięgnięcie po wzorce innych kultur. Dlatego charakterystyczną cechą architektury Petry jest skrzyżowanie stylów architektonicznych egipskich, syryjskich, greckich i rzymskich. W dzisiejszych czasach nazywana Jednym z cudów świata.
Petra jest jednym z tych miejsc które bardzo polecam. Jest to jedno z najpiękniejszych miejsc jakie kiedykolwiek widziałem. Zdjęcia nie oddają tego co naprawdę się widzi. My byliśmy w sierpniu więc było bardzo ciepło, pamiętać trzeba o zaopatrzeniu się w wodę, nakrycie głowy i wygodne buty.

Ciekawostka: Mieszkańcy tego kraju są bardzo gościnni. Przy każdej wizycie podawana jest herbata lub kawa. Nie ma zwyczaju częstowania alkoholem. Narodowym alkoholem jest anyż. W Jordanii osoba pełnoletnia średnio spożywa rocznie około 0,7 litra czystego alkoholu.

Co wiem o Jordanii

Jordania to kraj błogosławiony, tak mówią o nim chrześcijanie, muzułmanie i żydzi jest ważnym miejscem dla trzech wielkich monoteistycznych religii świata. Jego historia to bogactwo kulturowe, na jego obszarze przez wieki krzyżowały się wpływy kultury rzymskiej, arabskiej, greckiej, semickiej, perskiej i brytyjskiej. Jordania leży na Ziemi Świętej. Dla połowy ludzkości ziemia ta jest geograficznym i duchowym źródłem wiary. W tym miejscu zobaczyć można dolinę rzeki Jordan, podobno miejsce chrztu Jezusa, Morze Martwe, górę Nebo gdzie Mojżesz ujrzał tuż przed śmiercią Ziemię Obiecaną, nazywaną krainą mlekiem i miodem płynącą.

Historia
Pierwsze państwa na terenie dzisiejszej Jordanii w starożytności należało do Palestyny. W VI wieku p.n.e. arabscy Nabatejczycy utworzyli państwo ze stolicą w Petrze. W ciągu następnych trzech wieków Petra stała się ośrodkiem handlu na skrzyżowaniu dwóch wielkich szlaków handlowych: jeden łączył Zatokę Perską z Morzem Śródziemnym, a drugi Syrię z Morzem Czerwonym. Kupcy przybywali ze swoimi karawanami, by odpocząć, zaopatrzyć się w żywność i wodę, a także sprzedać część swoich towarów. Nabatejczycy czerpali dochody z podatków nałożonych na karawany. Z czasem sami mieszkańcy Petry zajęli się handlem, a miasto szybko się bogaciło. W tym okresie powstały liczne budowle, wykuto wiele świątyń i komnat grobowych. Rozwój Petry trwał do III wieku n.e., kiedy to na otwarciu nowych szlaków handlowych skorzystało inne miasto – Palmyra, na północny wschód od Damaszku. Petra zaś zaczęła tracić na znaczeniu i popadła w zapomnienie. W II wieku n.e. Petra została podbita przez Rzymian podobnie jak cała Jordania, przez krótki czas należało do Palmyry. Po podziale cesarstwa rzymskiego kraj stał się częścią Bizancjum. Od V wieku w Jordanii żyli chrześcijańscy Arabowie, którzy byli sojusznikami Bizancjum. W drugiej połowie lat 30 VII wieku dzisiejszą Jordanię podbili muzułmanie i stała się ona częścią arabskiego kalifatu. W średniowieczu, w okresie wypraw krzyżowych, Petra była zajęta przez krzyżowców, którzy zbudowali tutaj dwie cytadele. Miasto zdobyte następnie przez Saladyna, zostało w znacznym stopniu zniszczone i popadło w ruinę, z której się już nie podniosło. W upadku Petry miały też swój udział klęski żywiołowe, a konkretnie trzęsienia ziemi z lat 110, 303, 363, 505 i 551. Szczególnie trzęsienie z 363 r. spowodowało wiele zniszczeń i przyczyniło się do znacznego wyludnienia miasta. W roku 1099 Jordania weszła na kilkadziesiąt lat w skład Królestwa Jerozolimy. Później była w rękach egipskich. W latach 1517 – 1918 Jordania należała do Turcji jako część imperium Osmańskiego.

Ciekawostka: Góra Nebo leży w zachodniej części Jordanii. Według tradycji to właśnie stąd Mojżesz miał zobaczyć Ziemię Obiecaną, do której prowadził Izraelczyków, miejsce jest czczone przez chrześcijan, Żydów i muzułmanów. Nie wiadomo gdzie dokładnie został pochowany Mojżesz, chociaż historia wskazuje właśnie na Górę Nebo.

Czasy nowożytne
Podczas I wojny światowej narodził się ruch antyturecki którego działalność popierała Wielka Brytania. Jej wojska wspólnie z Arabami opanowały Syrię i Palestynę. W 1921 roku rząd Wielkiej Brytanii stworzył emirat Transjordanii z położonej na wschodzie od Jordanu części Palestyn. Pierwszym władcą został emir z rodu Haszymidów, ale rządy sprawowali Brytyjczycy. W 1945 Transjordania przystąpiła do Ligi Arabskiej, a w maju 1946 roku uzyskała niepodległość i stała się królestwem sprzymierzonym z Wielką Brytanią. Uchwalono nową konstytucję. Dwa lata później w latach 1948 -1949 reakcji na utworzenie Izraela wojska jordańskie zaatakowały nowo powstałe państwo. Jej armia zajęła Zachodni Brzeg Jordanu oraz Stare Miasto w Jerozolimie. W 1949 r. podpisano zawieszenie broni, które oznaczało porażkę Jordanii, gdyż było dla niej mniej korzystnie niż wcześniejsze ustalenia ONZ. W 1950 ogłoszono utworzenie Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego, do którego włączono nowo zdobyte ziemie palestyńskie, czego nie uznały inne państwa arabskie. W roku 1951 król Abdullah Husajn został zamordowany przez zamachowca palestyńskiego, a władzę przejął jego syn. W roku 1955 Jordania została członkiem ONZ. W latach 1956-1958 Królestwo Jordanii wypowiedziała układ wojskowy Wielkiej Brytanii, doszło do konfliktu politycznego czego efektem było wydalenie wszystkich oficerów brytyjskich. W 1967 roku w wyniku wojny sześciodniowej Izrael dokonał zajęcia Zachodniego Brzegu i części Jerozolimy. Jordania ponownie utraciła ziemie które wcześniej zdobyła. Z zajętych przez Izrael terenów uciekło do Jordanii 400 tysięcy Palestyńczyków. W 1973 roku wybuchła wojna arabsko-izraelska w której Jordania w zasadzie nie uczestniczyła, poza jedną brygadą walczącą na terytorium Syrii. Z własnego terytorium Izraela nie atakowano. Po wybuchu pierwszej intifady król Jordanii zrzekł się w 1988 roku Zachodniego Brzegu Jordanu na rzecz Palestyńczyków. W następnym roku król zgodził się na wybory parlamentarne i pozwolił na stopniową liberalizację kraju. W trakcie wojny w Zatoce Perskiej Jordania zachowała życzliwą neutralność w stosunku do Iraku, co pogorszyło jej stosunki z Zachodem i emiratami w Zatoce Perskiej. Od 1991 roku Jordania podjęła bliskowschodnie rozmowy pokojowe które doprowadziły trzy lata później do zawarcia pokoju z Izraelem (stan wojny z tym krajem trwał formalnie od 1948 roku). Pięć lat później zmarł król Husajn, a nowym władcą Jordanii został jego syn Abdullah. Nowy król zawarł w 2001 r. Układ o wolnym handlu z USA oraz w 2002 Układ o stowarzyszeniu z UE i prowadzi politykę przyjazną Zachodowi, można by powiedzieć że pełni rolę mostu pomiędzy państwami arabskimi a Stanami Zjednoczonymi i jest najspokojniejszym krajem na całym Bliskim Wschodzie, mimo swego położenia pomiędzy Izraelem a Irakiem.

Dziś
Jordania graniczy z Izraelem (238 km), Zachodnim Brzegiem Jordanu (97 km), Syrią (375 km), Irakiem (181 km) i Arabią Saudyjską (744 km). Jordania posiada bardzo ograniczony dostęp do morza – Zatoki Akaba Morza Czerwonego. Długość wybrzeża wynosi tylko 27 km. Główna religia w Jordanii to muzułmanie sunnici 92%, pozostali to chrześcijanie 6%, szyici i druzowie 2%. Chociaż Jordania nie jest tak bogata jak kraje Zatoki Perskiej, jest jednym z najlepiej zorganizowanych, czystych państw regionu, a społeczeństwo jest znacznie bardziej tolerancyjne niż inni arabscy sąsiedzi. Nie zwalnia to jednak turystów z konieczności przestrzegania miejscowych zasad zachowania, a te, podobnie jak w innych krajach Bliskiego Wschodu, wynikają z zasad islamu.
Najlepsza porą na zwiedzanie Jordanii jest wiosna lub jesień, aby uniknąć palącego słońca latem i mroźnych wiatrów zimą. Klimat na północnym zachodzie podzwrotnikowy morski, w centrum – kontynentalny, reszta kraju bardzo sucha. Jordania niestety pozostaje krajem szczególnie narażonym na ataki terrorystyczne. Czy pojechać czy nie jak zwykle wybór należy do nas. Na stronie www.msz.gov.pl (zobacz komunikat) jest komunikat choć jeszcze na zielono „Ostrzegamy przed podróżą„
Cytat:
„Ze względu na niestabilną sytuację na Bliskim Wschodzie, w tym zagrożenie zamachami terrorystycznymi w regionie, które mogą być kierowane także przeciwko turystom, Ministerstwo Spraw Zagranicznych ostrzega przed podróżami do Jordanii.”

Zabytkowe miasto Nabatejczyków

Co warto zobaczyć

Wąwóz Siq
To jedyna droga prowadząca do Petry o długości ponad kilometra powstał w wyniku trzęsienia ziemi, dopiero później jego ściany zaczęła rzeźbić woda strumienia Wadi Musa. Jest wysoki nawet na 200 m, w wielu miejscach bardzo wąski czasami tylko 2 m. Wąwóz pozwalał na przejazd obok siebie co najwyżej dwóch koni, z tego względu właśnie tu za czasów świetności Petry urządzano zasadzki na próbujących zakraść się do miasta. Dlatego stanowił doskonałą obronę wykutego w skale miasta. Petra ostatecznie została zdobyta przez Cesarza Trajana dzięki podstępowi, odkryli dopływ wody do miasta, odcięli go ostatecznie podbijając miasto.

Petra – ruiny miasta Nabatejczyków

Najbardziej popularne budowle Petry
Khazneh zwana przez Beduinów „Skarbcem Faraona” – wykuta w skale piętrowa budowla powstała ok. I-II w. n.e. W pewnym sensie jest to sztandarowy i najsłynniejszy zabytek Petry. Nie jest jasne przeznaczenie budowli, chociaż ostatnio przeważa pogląd, że był to grobowiec a nie świątynia któregoś z władców Petry
Deir, czyli „Klasztor” – nazwa pochodzi z okresu bizantyjskiego, kiedy to w budowli tej rzeczywiście znajdował się klasztor chrześcijański. Jest to budowla na pierwszy rzut oka podobna do Khazneh, jednakże jest od tamtej znacznie większa i okazała i prezentuje się bardziej majestatycznie; powstała ona najprawdopodobniej w okresie panowania ostatniego króla nabatejskiego.
Kasr al Bint Faraoun, czyli tzw. Pałac Córki Faraona, lub też świątynia Duszary lokalnego bóstwa Nabatejczyków. Jest to świątynią wzniesioną z piaskowca w drugiej poł. I w. p.n.e. za panowania Obodasa III 30-8 p.n.e.), albo w pierwszej poł. I w. n.e., czyli już za panowania Aretasa IV.
Wielki zespół Grobowców Królewskich na tzw. Ścianie Królewskiej, na który składają się „Grób Urny”, „Grób Jedwabny”, „Grób Koryncki” i monumentalny „Grób Pałacowy”; nie znaleziono w nich jednakże żadnych szczątków.
Grobowiec Sekstusa Florentinusa namiestnika rzymskiego wzniesiony ok. 130 r. n.e., w północnej części miasta, to jeden z najbardziej znanych zabytków związanych bezpośrednio z Rzymianami. Oprócz tego obiektu na terenie Petry znaleziono dość liczne groby rzymskich żołnierzy.
Teatr jeden z największych obiektów w Petrze, mieszczący od 6 do nawet 10 tysięcy widzów. Został wybudowany najprawdopodobniej w I w. n.e., również za panowania Aretasa IV. Uważa się, że został on znacznie rozbudowany po zajęciu Petry przez Trajana.

Pustynia Wadi Rum
Czasem nazywana Księżycową Doliną, ze względu na czerwony kolor piasku i skał. Pustynia jest niezwykle ukształtowana przybiera różne odcienie czerwieni i brązu, skały mienią się w ciągu dnia wszystkimi kolorami tęczy, najpiękniej jednak wyglądają o wschodzie i zachodzie słońca. Uznana za jedną z najpiękniejszych pustyń na świecie. Krajobraz jest tu bardziej surowy. Podobno niektóre zdjęcia do filmu Marsjanin i Gwiezdnych Wojen – Łotr 1, były kręcone właśnie na pustyni Wadi Rum. W jej bezpośrednim sąsiedztwie wznosi się najwyższy szczyt Jordanii Dzabal Rum o wysokosci 1738 m n.p.m. Obecnie na całym obszarze Wadi Rum żyje około czterech tysięcy osób, głównie Beduinów, prowadzących koczowniczy tryb życia.
Jeśli będziecie w Jordanii nie przegapcie tego wspaniałego miejsca. Nie mam słów aby ją opisać, trzeba zobaczyć na własne oczy. Możliwości zwiedzania mamy na trzy sposoby w samochodzie terenowym, na wielbłądzie lub na piechotę. Oczywiście niezbędnym dodatkiem jest przewodnik, najlepiej Beduin.

Ciekawostka Morza Martwego: W latach od 1947 do 1956 w 11 jaskiniach w pobliżu Qumran, na zachodnim brzegu Jordanu znaleziono słynne zwoje z nad Morza Martwego. Zawierały one kopie hebrajskiej Biblii wraz z tekstami astronomicznymi oraz spisem wspólnotowych zasad.

Morze Martwe

Leży w północnej części tektonicznego Rowu Jordanu na południe do Afryki Wschodniej, na pograniczu Izraela i Jordanii. W rzeczywistości nie jest morzem, tylko śródlądowym jeziorem usytuowanym w najniższym punkcie Ziemi. Jest także najbardziej zasolonym zbiornikiem wodnym, wielokrotnie bardziej niż Morze Śródziemne, Pacyfik czy Atlantyk. Lustro wody znajduje się w najniższym punkcie Ziemi i ciągle się obniża. Przez ostatnie 40. lat powierzchnia morza zmniejszyła się o 30%. W ostatnich latach proces ten nasilił się i obecnie spadek sięga blisko 1 metra rocznie. W 2013 roku Jordania i Izrael podpisały umowę na mocy której ma powstać kanał, albo rurociąg o długości ok. 180 km. transportujących wodę z Morza Czerwonego do Morza Martwego.

Morze Martwe – w związku z bardzo dużym zasoleniem nie występują żadne formy życia, oprócz kilku bakteriami.

Ma to opóźnić proces wysychania Morza Martwego. Ponieważ jezioro jest tak nisko położone, woda z niego nie odpływa. Parowanie a także wykorzystywanie części wód Jordanu przez Izrael i Jordanię powoduje dodatkowo obniżanie się lustra wody i wytrącanie pokładów soli. W upalny dzień odparowuje aż siedem milionów ton dlatego jezioro się nie rozszerza. Ale w przeciwieństwie do wody, która wyparowują, sole i inne sole mineralne, a nawet pływające w wodzie minerały pozostają, dlatego jest ono tak słonym akwenem. Woda zawiera 20 razy więcej bromu, 15 razy więcej magnezu i 10 razy więcej jodu niż zwykła woda morska. Dzięki ogromnej zawartości soli różnych pierwiastków ma ono ogromne właściwości terapeutyczne. Pozyskiwane z niego produkty sprzedawane są w postaci naturalnej np. błoto z Morza Martwego, lub wykorzystywane jako dodatek do kosmetyków pielęgnacyjnych. Używa się go również z dużym powodzeniem, w leczeniu wielu chorób i usuwaniu defektów kosmetycznych. Prawie wszyscy przyjeżdzający nad Morze Martwe kupują na miejscu i stosują okłady z mułu. Potem wystarczy kąpiel w słonej wodzie i prysznic. Nasze ciało po tym zabiegu jest jędrne i gładkie.
W związku z bardzo dużym zasoleniem w Morzu Martwym nie występują żadne formy życia, poza niektórymi bakteriami. Wchodząc do wody musimy pamiętać, że każde zadrapanie oraz rany na naszej skórze będą nas bardzo piekły. Nie polecam także porannego golenia się w dniu kiedy będziemy pływać w morzu. Szczególnie uważamy na oczy jeśli dostanie się odrobina słonej wody najlepiej wyjść pod prysznic i wypłukać inaczej jest straszne pieczenie. Jedynie płynne i spokojne ruchy zapewnią nam bezpieczne korzystanie z tego naturalnego spa.

Grzegorz R.

#TuiTamINFO to ktoś, kto ostatnio ma dużo czasu i zwykle udaje Mu się gdzieś "uciec" bliżej lub dalej. Oczywiście stara się mieć ze sobą aparat. Kiedy nie podróżuje to prawdopodobnie delektuje się ciszą domowego spokoju lub odkrywam najgłębsze sekrety najnowszych urządzeń technologicznych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ Anuluj odpowiedź

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Ponieważ podróżowanie stało się dla Mnie łatwiejsze, a ostatnio mam trochę więcej czasu, to zwykle udaje mi się gdzieś „uciec” kilka razy w roku, bliżej lub dalej. Oczywiście staram się mieć ze sobą aparat. Fotografia nie jest moim sposobem na życie, to raczej amatorska pasja i według mnie, może być sposobem komunikowania się z innymi. Myślę, że większość amatorów robi to z tych samych powodów, dla radości tworzenia, miłości do podróży i fotografii. Dołożyłem wszelkich starań, aby treść była jak najbardziej zgodna z rzeczywistością, wykorzystując do tego celu, przewodniki, informatory, biuletyny, książki historyczne, archiwa, biblioteki internetowe itp. Będę wdzięczny za wskazówki dotyczące błędów i nieaktualnych informacji. Wszelkie uwagi są dla mnie bardzo cenne i mile widziane, dzięki nim będę mógł dokonać jak najszybciej korekt w opisach.