Poznaj świat króla Puszczy Pszczyna . Pierwsze skojarzenie wiąże ją od razu ze wspaniałą rezydencją magnacką – zamkiem i rozległym zabytkowym parkiem. I słusznie, bo mieszczące się tu Muzeum Zamkowe jest jednym z najciekawszych w Polsce muzeów prezentujących autentyczne wnętrza pałacowe. Jednak każdego, kto myśli, że Pszczyna to tylko zamek, miasto , zabytki i inne placówki muzealne będzie bardzo mile zaskoczy. Tutaj znajduje się również położona na 10 hektarach bardzo interesująca i niezwykła pokazowa zagroda Żubrów w Zabytkowym Parku Pszczyńskim w części zwanej „Zwierzyńcem „. Hodowla żubrów, udostępniana jest zwiedzającym od 2008 roku.”. Znajdują się tam dwie zagrody wraz z infrastrukturą, m.in. paśnikami, zagrodą kwarantannową oraz magazynami karmy. Zwierzęta można oglądać z pomostu widokowego. Na jej terenie obejrzeć można zarówno te piękne zwierzęta, jak i przedstawicieli innych gatunków: muflony, jelenie, daniele, sarny, oraz pozostałych mieszkańców obiektu tj: kaczki krzyżówki, kazarki rdzawej, bernikli, gęsi łabędzionosej, łabędzi oraz pawi indyjskich. Na terenie pokazowej zagrody żubrów w budynku edukacyjnym znajduje się ekspozycja prezentującą świat przyrodniczy, gdzie możemy zapoznać się z fauną i florą ziemi pszczyńskiej. Niezapomnianych wrażeń dostarczy przygotowany dla zwiedzających film 3D o żubrach. Przez obiekt prowadzi ścieżka z tablicami przedstawiającymi opisy; las jako ekosystem, czy ciekawostki o zwierzętach.
Ciekawostka: Na terenie Pokazowej Zagrody Żubrów prowadzone są warsztaty edukacyjne „Tropem żubra”, a także lekcje przyrodnicze dla dzieci jako ciekawa forma edukacji przyrodniczej.
Popularne w tej chwili...
Polecam odwiedziny w porach karmienia, które odbywają się o stałych godzinach: od kwietnia do października: 10.00, 12.00, 14.00, 16.00. od listopada do marca: 9.00, 11.00, 13.00, 15.00.
Więcej informacji na oficjalnej stronie (zobacz )
W zagrodzie Żubrów
Historia żubra w Pszczynie
W obiekcie muzealno-edukacyjnym
Żubry w lasach pszczyńskich żyją od blisko 150 lat. Podczas polowania w Puszczy Białowieskiej Jan Henryk Hochberg XI książę pszczyński sprowadził kilka osobników na Śląsk, ustalił wtedy z gospodarzem carem Aleksandrem II zamianę 20 jeleni z pszczyńskich lasów, na cztery białowieskie żubry. W ten sposób z Puszczy Białowieskiej, do Lasów pszczyńskich przyjechały pociągiem do przewozu węgla, Byk i trzy krowy. Po kilkudziesięciu latach żubry zostały przeniesione do zwierzyńca, w kompleksie leśnym od Cielmic do Jankowic. Najlepszym okresem w hodowli był rok 1918 stado liczyło 74 sztuki. W okresie I wojny światowej nastąpił spadek populacji żubra. W 1921 r. w lasach pszczyńskich pozostało już tylko pięć żubrów. Tuż przed II Wojną Światową pszczyńskie żubry przyczyniły się do odnowienia stada białowieskiego, które w tamtym okresie było już praktycznie na wymarciu. Do 1936 roku żubry były własnością książąt pszczyńskich. Podczas II Wojny Światowej nadzór nad hodowlą przejęli Niemcy. Po zakończeniu wojny ocalałe zwierzęta umieszczono w rezerwacie. W latach 90 XX w. opiekę nad żubrami przejęły Lasy Państwowe. W 1996 r. w Jankowicach został utworzony rezerwat przyrody „Żubrowisko” – żubry przebywają na powierzchni 750 ha lasów. Od 2008 roku można je oglądać w zabytkowym Parku Pszczyńskim w części zwanej „Zwierzyniec”.
Czy wiesz że… Hodowla żubrów w lasach pszczyńskich datuje się od roku 1865 ? To już ponad 150 lat jak Książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg sprowadził je z Puszczy Białowieskiej.
W obiekcie muzealno-edukacyjnym
Historia zagłady i odtworzenie populacji Żubra
Jeszcze w czasach wczesnohistorycznych żubr zasiedlał ostępy leśne w całej Europie. W wyniku rozwoju cywilizacji ludzkiej postępowało kurczenie się zasięgu tego gatunku. Najwcześniej żubry wymarty w Galii (VIII wiek). Do wieku XI przetrwały w południowej Szwecji, a w południowej Anglii do wieku XII (lub V-VI). W Ardenach żubr wyginął w wieku XIV, a w Branderburgii w XVI. W tym samym czasie żubry wymarły na Węgrzech, choć w Transylwanii przetrwały aż do 1790 roku. Ostatniego żubra w Rumunii zabito w górach Radnai w 1762 roku. Nad Donem żubry występowały do 1709 roku, a w Mołdawii do roku 1717. W Polsce już w XI i XII wieku żubry występowały w rozproszeniu w obrębie większych kompleksów leśnych (Puszcza Niepotomicka, Sandomierska, Rawsko-Mazowiecka, Wielkopolska), gdzie były chronione dekretami królewskimi. W roku 1364 giną ostatnie żubry na Pomorzu Zachodnim. Do XVII wieku przetrwały już tylko w Puszczy Białowieskiej i Kurpiowskiej. Ostatnie osobniki podgatunku nizinnego [Bison bonasus bonasus) giną w Puszczy Białowieskiej w roku 1919 (Pucek 1991,1994). Z chwilą wymarcia ostatniej wolnej populacji żubrów, przystąpiono do prac nad odtworzeniem gatunku. Wybicie ostatnich żubrów w Puszczy Białowieskiej nie oznaczało kresu istnienia tego gatunku. Pierwsza inwentaryzacja wykazała, że w ogrodach zoologicznych i innych ośrodkach przeżyły 54 zwierzęta, w tym 39 wywodzących się bezpośrednio lub pośrednio z linii białowieskiej (Pucek 1991,1994). Prace odtworzenia populacji rozpoczęto w Białowieży – miejscu zagłady ostatniej wolnej populacji żubra. Pierwsze dwa żubry, pochodzące z hodowli w Hamburgu, przywieziono tu we wrześniu i październiku 1929 roku. W sierpniu 1930 roku dowieziono krowę również pochodzącą z tej samej hodowli. W kolejnych latach, aż do kwietnia 1936 roku zakupiono kolejne zwierzęta. Tak skompletowane stado białowieskie w chwili zakończenia II wojny światowej liczyło razem z przychówkiem 16 osobników. Pomyślny rozwój hodowli w ośrodkach zamkniętych pozwolił przywrócić żubra Puszczy Białowieskiej. Ponowny powrót żubra do wolnej przyrody miał miejsce w 1952 roku. Światowy stan żubrów z końcem 1994 roku wynosił 3259 osobników. Stan liczbowy żubrów w Polsce wynosił w tym czasie 680 osobników. W ośrodkach hodowli żubrów (Białowieża, Pszczyna, Niepołomice, Smardzewice) przebywało 119 zwierząt, w ogrodach zoologicznych i innych ośrodkach przetrzymywano 58 żubrów, a na wolności (Bieszczady, Puszcza Białowieska, Puszcza Borecka, Puszcza Knyszyńska, Nadleśnictwo Wałcz) przebywały 503 osobniki (Księga Rodowodowa Żubrów 1994). Żubr europejski podlega w Polsce całkowitej ochronie od 1952 roku. W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt nadano mu status gatunku wydobytego z zagrożenia. W najnowszej edycji Czerwonej Listy Zwierząt Zagrożonych IUCN nadano mu status gatunku zagrożonego wymarciem. Mimo pomyślnego rozwoju ilościowego stada żubrów na świecie, gatunek ten nadal wymaga aktywnej opieki i odpowiedzialnej kontynuacji procesu przywracania go dzikiej przyrodzie.
Źródło: Jerzy B. Parusel „Pszczyńskie Żubry” 1996 rok
Inne zwierzęta na terenie zagrody Żubrów