Makieta zamku. Można ją zobaczyć na zamku raciborskim na wystawie pt. “Zamki i Pałace ziemi raciborskiej”
Zespół pałacowo-parkowy w Krowiarkach znajduje się w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Pietrowice Wielkie, we wsi Krowiarki. Budowę rozpoczęto w latach 1800-1826 i kontynuowano w latach 1852-1877. Wzniesiono go na miejscu dawnego drewnianego dworu pochodzącego z XVII wieku. Utrzymany został w stylu neorenesansowym i neobarokowym, tak więc łączenie stylów różnych epok widać w nim na każdym kroku. Pałac był dawną siedzibą rodów Strachwitz , Gaschin i Donnersmarck (ten ostatni to jeden z najbogatszych rodów w Europie ). Pałac posiada w podziemiach 30 piwnic. Na parterze i piętrach znajduje się 115 sal, z których najbardziej znane to: Jadalna inaczej zwana Brunatną – ze względu na dębowe boazerię i kredensy, Mauretańska – znajdująca się w prawym skrzydle pałacu, posiadająca bogatą dekorację w stylu neomauretańskim z elementami roślinnymi i geometrycznymi, sąsiaduje ona z reprezentacyjną Salą Balową inaczej zwaną „białą”, posiadającą bardzo bogatą dekorację sztukatorską i snycerską, zdobiona pozłacanymi malowidłami i rzeźbami, nawiązującą do motywów barokowych i rokokowych. Obiekt otoczony jest dużym parkiem z okazami starodrzewia, w którym do dzisiaj zachowało się wiele gatunków egzotycznych drzew. W parku znajduje się również mauzoleum, gdzie zostali pochowani Donnersmarckowie. Na terenie kompleksu pałacowego zachowały się wozownia i stajnia. Niestety, i to tyle z jego pięknej historii. Jak większość tego typu obiektów w naszym kraju, po wojnie został znacjonalizowany i zaczął się jego powolny upadek, choć warto tu zaznaczyć, że wojnę przetrwał w nie naruszonym stanie. Mieściły się w nim kolejno: Szkoła Aktywu Politycznego, Państwowy Dom Dziecka oraz przedszkole. Od roku 1963 w pałacu funkcjonował także Szpital Rehabilitacyjno-Ortopedyczny, gdzie po siedmiu latach placówka szpitalna została przeniesiona. Od 1970 roku ponad 40 lat nie miał stałego gospodarza i stopniowo niszczał. Prace renowacyjne rozpoczęły się dopiero, gdy w 2007 roku obiekt sprzedany został prywatnej spółce. Obecny właściciel, to już drugi w ostatnim czasie, jest nim spółka z Głogowa. Kupiła pałac za 650 tys. euro i zaczęła od rozbiórki pałacowej wieży, ze względu na jej zły stan. Po rozbiórce wieży zaczęto remont tego, co jeszcze dało się uratować – naprawiono dach, wymieniono stolarkę okienną, a w sali jadalnej strop, który groził zawaleniem. Zdjęto gzymsy i rozety, które poddano konserwacji. Udało się też odremontować mauzoleum. Obiekt, w dalszym ciągu to ruina (stan 2018 r.) by odzyskać swój blask, wymaga olbrzymich nakładów finansowych i sporo pracy. Właściciel ciągle ubiega się o dotację w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego miejmy nadzieje że w końcu ją dostanie. Życzę właścicielom powodzenia i wytrwałości!!! Kiedyś był piękny, szkoda że był… 🙁 Obiekt nie jest udostępniony do zwiedzania, ale jest możliwość wynajęcia go do sesji ślubnych, wszelkie informacje z tym związane dostępne są na Facebooku.
Popularne w tej chwili...
Jak wygląda Pałac w środku (rok 2017) najlepiej przedstawia ten film – Autor Roman Stark
VIDEO
Trochę historii – na starej fotografii
Kartusze herbowe na elewacji pałacu: po lewej rodu von Donnersmarck., po prawej herb rodziny Henckel- Gaschin.
Miejscowość po raz pierwszy jako Krawarz była wzmiankowana w źródłach w 1223 roku. W XVI wieku osada stanowiła własność Jana Tracha; potem zaś Kaspra Wyskoty z Wodnik. Od 1554 roku wieś znajdowała się w rękach rodziny von Bees, która w 1678 roku na terenie dominium postawiła drewniany dwór. W początkach XIX wieku dobra należały do Strachwitzów, którzy w latach 1836—40 wystawili niewielki pałac. W roku 1843 dobra przeszły w ręce Amanda Leopolda von Gaschin-Roseńberg , który stworzył tutaj w 1848 roku majorat (majorat – ordynacja rodowa przewidująca dziedziczenie majątku ordynackiego przez najstarszego syna lub krewnego w przypadku braku potomków linii męskiej) . Wobec braku męskiego potomka, dobra przeszły po jego śmierci w ręce żony Fanny Karoliny z domu Leszczyc Sumin-Sumińskiej. Wówczas to przebudowano pałac nadając mu obecny wygląd, Po jej śmierci w 1879 roku majorat dziedziczyła jej córka Wanda , od 1856 roku żona Hugona Henckel von Bonnersmarck z Siemianowic. Około 1898 roku dobra przeznaczono dla syna Edgara z okazji jego ślubu z Karoliną von Windisehgraetz (od 1911 roku używającego tytułu Henckel-Gaschin von Donnersmarck ). Ślub Wandy z przedstawicielem jednej z największych fortun przemysłowych Śląska, w połączeniu ze wzmiankami archiwalnymi o pracach budowlanych, pozwala datować właśnie na ten okres. Stary pałac powiększono wówczas, wzbogacając go o wieże i wieżyczki. W 1900 roku z władanych majątków utworzono ordynację (dziedziczenie majątku ziemskiego, posiadającego swój własny statut, który zapobiegł rozdrobnieniu dóbr ). Hugo i Wanda zamieszkiwali Krowiarki do 1905 roku, kiedy to przenieśli się do odnowionego pałacu w Brynku. 17 maja 1906 roku w Krowiarkach obchodzili złote wesele, co odnotowały Nowiny Raciborskie. Od 1911 roku w Pałacu zamieszkiwał Edgar Graf von Henckel-Gaschin . Od 1939 roku pałac był własnością Hansa Grafa von Henckel-Gaschin . Wraz ze zbliżaniem się frontu wschodniego wysłał on swoją żonę za granicę, a sam w marcu 1945 roku uciekł na rowerze przed wojskami Armii Czerwonej do Baborowa na stację, aby stamtąd udać się do Czech pociągiem. Zmarł w 1993 roku w Sao Paulo (Brazylia). Pałac przetrwał wojnę w stanie nienaruszonym. Mieściła się w nim Szkoła Aktywu Politycznego, a od 1947 roku Państwowy Dom Dziecka i przedszkole. W 1949 roku przypałacowy park został wpisany do rejestru zabytków. Od 1963 roku pałac przejął Szpital Rehabilitacyjno-Ortopedyczny. W 1970 roku szpital opuścił pałac, wraz z jego cennym wyposażeniem i rozpoczął się okres niszczenia.