Zamek Piastowski w Raciborzu

W skrócie - Spis treści, Informacje Pokaż

Zamki zwykle kojarzą się z historią i tak też jest w przypadku raciborskiej siedziby władców Górnego Śląska. Na przełomie XII/XIII wieku to właśnie na zamku powstała myśl utworzenia na lewym brzegu Odry miasta Racibórz. Książę sprowadził nad górną Odrę wykwalifikowanych osadników z Europy Zachodniej, dając im prawa gwarantujące rozwój gospodarczy. Tamte wydarzenia sprawiły, że z końcem XIII wieku Racibórz należał do jednych z większych miast Polski piastowskiej, z rozwijającym się rzemiosłem i handlem.

Plan miasta Raciborza (Ratibor) z 1843 roku.

O zamku raciborskim w swej kronice w 1108 roku wspomina znany Gall Anonim przy okazji polsko-czeskiego sporu, wtedy to Bolesław Krzywousty miał toczyć o niego bój z Morawianami.
Murowana warownia jest przykładem zamku nizinnego, została wzniesiona przez księcia piastowskiego pod koniec XIII wieku (niektóre źródła podają, że proces budowy trwał przez cały wiek XIII). Gród wraz zamkiem był siedzibą władców, ośrodkiem administracyjnym oraz pełnił rolę strażnicy granicznej państwa Polskiego. Centralne miejsce, w północnej i wschodniej części zamku zajął dom książęcy, który od południa sąsiadował z gotycką kaplicą. Kompleks tworzył również budynek bramny oraz mury obronne. Całość znajdowała się na wyspie, otoczona rzeką Odrą i jej odnogą (wykorzystywana jako młynówka). Do zamku można się było dostać przez most zwodzony.
Budowla w kolejnych wiekach była wielokrotnie przebudowywana i przekształcana w duchu gotyku i później renesansu. W XVI wieku wzniesiono przy zamku browar, a na początku XVII wieku gorzelnię, pod koniec XVIII wieku powstała nawet fabryka ceramiki.
XVIII i XIX wiek nie był dla zamku łaskawy, stan jego pogorszył się, dowodem tego jest przyjazd Króla Prus Fryderyka II do Raciborza w 1742 roku, który nie wybrał zamku na miejsce swojego pobytu. W czasie wojen napoleońskich mieścił się w nim szpital dla żołnierzy francuskich. 19 stycznia 1858 zamek ucierpiał znacznie podczas pożaru, po czym został gruntownie przebudowany. Od lat 30-tych XIX wieku do 1945 roku zamek należał do książęcego rodu Hohenlohe-Waldenburg-Schillingsfürst z Rud, którzy do dziś są w posiadaniu tytułu książąt von Ratibor. W latach 50-tych budowla, jak wiele innych obiektów zabytkowych w PRL, zaczęła znów niszczeć. Dopiero od lat 90-tych zamek jest stopniowo odnawiany. Obecnie jest własnością Powiatu Raciborskiego. W 2012 roku zakończono jego odbudowę i od tej pory jest udostępniony do zwiedzania. Można w nim zobaczyć dawny dom książęcy, w którym mieszczą się wystawy stałe i czasowe ekspozycje, kaplicę zamkową p.w. św. Tomasza Becketa, średniowieczne mury oraz budynek bramny. Do zamku przylega browar niestety nie jest on własnością zamku, ale po uprzednim umówieniu się z jego właścicielem jest możliwość zwiedzenia połączonego z degustacją.
Bogata i ciekawa historia zamku to nie jedyna atrakcja miasta. Warto również odwiedzić rynek, muzeum w Raciborzu, gdzie znajduje się prawdziwa mumia egipska, Raciborską Basztę czy gotyckie kościoły.

Źródło: Informatory miasta Racibórz, przewodnik turystyczny ” Zamki i Pałace”, oficjalna strona miasta i zamku piastowskiego w Raciborzu

Czy wiesz że… Według legendy, Racibórz zawdzięcza herb dwóm władcom. Najpierw Bolesław Krzywousty, dokonując podziału Polski między synów, postanowił każdemu z nich przekazać do herbu po połowie piastowskiego orła. Później Mieszko Laskonogi dodał do godła koło ze szprychami.

Ekspozycje muzealne

Wystawa stała – Izba Tradycji Śląskiego Więziennictwa

Ekspozycja muzealna składa się z kilku części. Na początku trasy zwiedzamy pięknie odrestaurowaną gotycką kaplicę zamkową św. Tomasza Becketa. Zbudowana z końcem XIII wieku, do 1416 roku siedziba raciborskiej kapituły kolegialnej. Świątynia nazywana jest śląską Sainte-Chapelle oraz perłą śląskiego gotyku i podobnie jak paryski pierwowzór, ma dwa poziomy. Dolny przeznaczony był na relikwie i oratorium grobowe Piastów Raciborskich. Górny to prezbiterium z emporią książęcą.
Następnie przechodzimy do pomieszczeń książęcych, w których mieści się ekspozycja zamkowa poświęcona życiu mieszkańców Śląska. Zobaczymy tam m.in. stroje, meble, wyposażenie śląskiej kuchni czy liczne sprzęty wykorzystywane w gospodarstwie domowym. W kolejnym pomieszczeniu znajduje się wystawa zatytułowana ” Śląskie Sherwood” została zorganizowana dzięki współpracy z Regionalną Dyrekcją Lasów Państwowych. Można na niej oglądać zwierzęta – sarnę, lisa, bobra, kuny, jenota, borsuka, i wiele innych zwierząt, do tego poroża, kolekcje skamielin , motele, owady, okazy gatunków drzew, narzędzia leśników, szczątki mamutów i słoni leśnych. Wystawa ma charakter edukacyjno-historyczny. Dalej przenosimy się w świat więziennictwa, to kolejna wystawa stała otwarta w lutym 2013 roku dzięki staraniom Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w Katowicach. Na wystawie zobaczymy imponującą kolekcję przedmiotów i pamiątek z tym związanych m.in. drzwi do celi z 1896 roku, przedwojenny zamek i krata z zakładu karnego w Raciborzu, pojemnik na nieczystości tzw. bomba wykorzystywana w więzieniach, w których nie było kanalizacji ,stare więzienne łóżko, grzałka wykonana przez więźniów oryginalne mundury straży więziennej i wiele innych ciekawych przedmiotów.
Następne sale mieszczą równie ciekawą ekspozycję stałą pt. “Książęta von Ratibor – genealogia rodu”. Na tablicach poglądowych przedstawiono drzewo genealogiczne (patrz galeria) całego rodu, liczne zdjęcia jej członków a także zamki i pałace będące ich własnością. Całość dopełniają pamiątki po rodzinie von Ratibor z prywatnych zbiorów.
Corocznie ekspozycję na zamku uzupełniają towarzyszące wystawy tematyczne czasowe, o których można przeczytać na oficjalnej stronie zamku (zakładka wystawy czasowe).

Brama główna zamku

Dziedziniec i kaplica

Dziedziniec

Mury przy zamku

Browar zamkowy

Głowa Tatara do lat 60 XX w. tkwiła narożu budynku

Gotycka kaplica św. Tomasza Becketa

Kaplica

Wystawa na zamku

Wystawa – „Śląskie Sherwood”

Wystawa – Izba tradycji śląskiego więziennictwa

Zobacz film odbudowa oraz podziemia Zamku Piastowskiego w Raciborzu – autor Adrian Szczypinski

Dzieje miasta i zamku – właściciele i ważniejsze wydarzenia

Mieszko Plątonogi (ur. 1131–1146, zm. 16 maja 1211) – książę z dynastii Piastów. Na czasy jego panowania przypada okres świetności raciborskiego grodu.

Śląsk, a więc i ziemia raciborska, należał do piastowskiego państwa Mieszka I. Po śmierci Bolesława Chrobrego tereny te dostały się na krótko pod panowanie czeskie, a do Polski wcielił je ponownie Kazimierz Odnowiciel (1050 rok). Polsko-czeskie spory o Śląsk trwały kilkadziesiąt lat. Zakończył je pokój kłodzki podpisany przez Bolesława Krzywoustego i Sobiesława I w 1137 roku. Pierwsza historyczna wzmianka o Raciborzu pojawia się pod datą 1108 r. na łamach Kroniki Galla Anonima. Kronikarz wspomina, iż idąc spod Koźla, wojowie polskiego księcia Bolesława Krzywoustego zajęli gród raciborski. Stało się to bez walki, gdyż osadzona tu załoga morawska wzięła zbliżające się oddziały jako swoich pobratymców.
Księstwo raciborskie. Po śmierci Krzywoustego, który w testamencie podzielił ziemie państwa polskiego na dzielnice, Małopolska wraz ze Śląskiem dostała się w ręce seniora, Władysława II. Dążąc do przywrócenia jedności państwa, w wyniku konfliktu z możnowładztwem i braćmi, został on wygnany i schronił się w Niemczech, gdzie zabiegał o pomoc w odzyskaniu władzy. Po latach starań, w 1163 roku, jego synowie – Bolesław, Mieszko i Konrad – odzyskali dzielnicę śląską, dając początek śląskim liniom Piastów. Początkowo władzę nad Śląskiem przejął najstarszy z braci – Bolesław I Wysoki. W 1172 roku Mieszko i Konrad oraz syn Bolesława, Jarosław, upomnieli się oswoją część dziedzictwa, wywołując wojnę domową. W jej wyniku Mieszko otrzymał najbardziej wysunięty na południe kraniec dzielnicy (z Raciborzem i Cieszynem), a Jarosław jej część środkową (z Opolem). Kilka lat później wydzielono jeszcze księstwo głogowskie dla Konrada. Mieszko, zwany Plątonogim (lub Laskonogim), zjednoczył księstwa opolskie i raciborskie (na krótko objął też władzę nad całą Polską), a na stolicę swoich ziem wybrał Racibórz.
Po śmierci Mieszka księstwo przejął jego syn – Kazimierz I. Po nim rządy regencyjne sprawował Henryk Brodaty. Około 1238 r. władzę otrzymał pełnoletni już Mieszko II, zwany Otyłym, a kilka lat później – jego młodszy brat, Władysław. Synowie Władysława podzielili ojcowiznę: Bolko osiadł w Opolu, Kazimierz w Bytomiu, Mieszko w Cieszynie, a Przemysł w Raciborzu. Ten ostatni doczekał się jednego syna, Leszka, który, z braku męskiego potomka, okazał się ostatnim przedstawicielem linii Piastów raciborskich. Po jego śmierci księstwo raciborskie przejął Mikołaj II Przemyślida. Potomkowie Mikołaja rządzili księstwem raciborskim do 1521 roku, kiedy zmarł ostatni z nich, Walentyn, zwany Garbatym. Na mocy układu, który Garbaty zawarł z księciem opolskim Janem Dobrym z linii Piastów, księstwa raciborskie i opolskie znów znalazły się pod jednym berłem. Jan nie miał dzieci, schedę po nim przez dłuższy czas (1532–70) oddawano w lenno różnym osobom. Jedną z nich był Jerzy von Hohenzollern, siostrzeniec króla Zygmunta Starego i brat Albrechta Hohenzollerna, ostatniego mistrza zakonu krzyżackiego w Prusach. Jerzy był gorliwym propagatorem protestantyzmu, stąd zwano go Pobożnym.

Książęta von Ratibor – Ostatni właściciele zamku w Raciborzu (1840-1945)

W 1558 roku księstwo raciborskie trafiło pod bezpośrednie panowanie Prus, a konkretnie rodu Habsburgów. Z tego też okresu, a konkretnie w spisanym w 1595 roku urbarzu posiadłości raciborskich znalazł się opis zamku, który świadczy, że budowla w Ostrogu przygotowana była do pełnienia roli stałej rezydencji władców, goszczenia szeregu znakomitych gości i wyprawiania wspaniałych uczt. Zamek miał jedną wielką salę biesiadną, w której po wymarciu Piastów i Przemyślidów raciborskich, organizowano posiedzenia sądu. Dokument wymienia piwnicę na wino i dwie sklepione na piwo, spiżarnię kuchenną, wielką kuchnię oraz piekarnię. Z innego opisu, datowanego na 1609 rok, wiadomo, że pod budynkiem mieszkalnym była „piwnica wina i sklepiona piwnica piwa”. Nad nimi znajdowała się pierwsza kuchnia. Lokalizacja drugiej nastręcza trudności, bo opis jest dość nieprecyzyjny, a ponadto budowla przeszła od tego czasu liczne przebudowy.
W latach 1532 do 1645 r. księstwo opolsko-raciborskie miało łącznie ośmiu przejściowych władców. Wielokrotnie zmieniał się stan prawny tworzących je majętności. Były oddawane w zastaw, sprzedawane, potem znów przejmowane na własność kamery cesarskiej. Zamkiem zarządzali m. in. Oppersdorffowie i Mettichowie, prywatni właściciele dóbr raciborskich, pełniący jednocześnie godność starostów księstwa, podległych bezpośrednio cesarzowi bądź panom zastawnym, m. in. w latach 1645-1666 Wazom polskim (król Władysław IV Waza tytułował się księciem opolsko-raciborskim). W kolejnych latach panami na raciborskim zamku byli m. in. rodziny: Sobeck, Schlabrendorff, Wilczek oraz Reuss von Plauen.
W grudniu 1740 roku na Śląsk wkroczyły wojska pruskie. Rozpoczęła się pierwsza wojna śląska. Po jej zakończeniu, w 1742 roku, ziemia raciborska znalazła się w granicach Prus. 1 maja 1816 roku, w ramach reorganizacji państwa pruskiego, oficjalnie powołano do życia powiat raciborski.
W 1820 roku Racibórz i zamek objął landgraf Wiktor von Hessen-Rotenburg. W czerwcu 1821 roku uzyskał od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III edykt podnoszący dobra raciborskie do
godności pośrednio zawisłego księstwa z prawem do oddzielnego głosu w śląskim landtagu i wszystkimi prawami przysługującymi najzasobniejszym posiadłościom śląskim. W 1834 roku zmarł bezpotomnie. Na mocy jego testamentu, dobra raciborskie przejął siostrzeniec jego żony Wiktor von Hohenlohe-Schillingsfürst, uzyskując w 1840 roku od cesarza tytuł Herzog von Ratibor. Warto w tym miejscu dodać, że jego potomkowie (Wiktor II i Wiktor III) władali zamkiem do końca drugiej wojny światowej.
Po zjednoczeniu Niemiec tereny te znalazły się w II Rzeszy Niemieckiej. W 1921 roku przeprowadzono plebiscyt, który miał określić przynależność państwową spornych między Niemcami a Polską terenów Górnego Śląska. Nim doszło do głosowania, w latach 1919 i 1920 wybuchły antyniemieckie powstania śląskie. Podczas plebiscytu za przynależnością do Niemiec opowiedziało się 90% mieszkańców Raciborza. Wyniki w powiecie nie były już tak jednoznaczne. Po trzecim powstaniu śląskim, które wybuchło po ogłoszeniu rezultatów, część powiatu przyłączono do Polski. Granicę między Polską a Niemcami wytyczono kilka kilometrów na wschód od miasta. 1 września 1939 roku z terenu Raciborza wkroczyły do Polski jednostki zbrojne Wehrmachtu. Sama wojna dała tu osobie znać dopiero w 1944 roku. W styczniu 1945 roku rozpoczęła się radziecka ofensywa. Do Raciborza armia czerwona wkroczyła 31 marca. Odbyło się to prawie bez walki, zabudowania legły jednak w gruzach. Większość zniszczeń była efektem celowych podpaleń dokonywanych przez żołnierzy. W ciągu miesiąca zajęli pozostałą część powiatu. Polska administracja objęła władzę na ziemi raciborskiej w maju. Wkrótce większość Niemców zmuszono do wyjazdu, a ich miejsce zajęli repatrianci ze wschodnich ziem polskich.

Czy wiesz że… Nazwa miasta Racibórz („Ratibor” – forma zgermanizowana) wywodzi się od imienia Racibor, które było bardzo popularne we wczesnym średniowieczu. Imię to nadawano władcom być może na dobrą wróżbę, aby „walczyli i zwyciężali w boju. Oba człony „rati=walczyć” oraz „boriti=walczyć” oznacza „walczący na wojnie”.

Co jeszcze można zobaczyć w Raciborzu

Rynek i kolumna Maryjna

Zabudowania przy rynku

Rynek

Uliczki przy rynku

Baszta

Kościół św. Jakuba z XV w.

Kościół św. Jana Chrzciciela

Kościół farny p.w. WNMP

Wmurowana tablica z tekstem tłumaczenia w kościele farnym w tzw. Kaplicy Polskiej, obok ołtarza Matki Boskiej Częstochowskiej informuje o pożarze jaki miał miejsce w Raciborzu w 1574 roku.

Raciborska Baszta i mury obronne [ul. Basztowa]
Popularnie nazywana jest basztą, ale kiedyś była m.in. wieżą więzienną. Trafiali tu drobni przestępcy, zbrodniarze oraz kobiety oskarżone o czary. Wzniesiona w 1574 roku w stylu renesansowym, jest jedynym poza fragmentami murów, zachowanym elementem miejskich fortyfikacji. Zwieńczona attyką z otworami strzelniczymi i czterema wieżyczkami. Budowla dawała schronienie załodze obrońców. Przy baszcie zachował się fragment gotyckich murów obronnych, wzmiankowanych w Raciborzu już w 1299 roku. Wieża mimo swej ponurej przeszłości, jest dziś jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów krajobrazu miasta. Wpisana jest w logo Raciborza i została umieszczona na emitowanym przez Narodowy Bank Polski w 2007 roku dwu złotowej monecie z serii „Historyczne Miasta Polski”. Basztę z wystawą uzbrojenia, narzędzi tortur oraz celi więziennej można zwiedzać od maja do do września.

Rynek i Kolumna Maryjna
Zwykle pierwsze kroki w mieście kieruje się na rynek. Położony jest w centrum Raciborza był centralnym placem średniowiecznego założenia urbanistycznego. Podczas drugiej wojny światowej w 1945 roku bardzo mocno ucierpiał, ratusz wraz z innymi budynkami spłonął, ostał się tylko jeden budynek. Pierwszym budynkiem odbudowany po wojnie w 1949 roku była siedziba obecnego banku PKO. Następnie dokonano odbudowy pierzei zachodniej Rynku między ulica Długą a Chopina próbując zachować kształt poprzedniej zabudowy architektonicznej. Sukiennice zostały przyozdobione neorenesansowymi attykami. Przeciwna strona rynku nie doczekała się stylizowanych sukiennic. Jednak najważniejszą częścią rynku jest stojąca na jego środku poźnobarokowa Kolumna Matki Bożej zbudowana w latach 1725–1727 przez Jana Melchiora Oesterrreicha. Zwieńczenie kolumny stanowi posąg Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia, cokoły na narożach zajmują trzej orędownicy: św. Florian, św. Sebastian, św. Marceli. Kolumna z dramatycznych wydarzeń wojennych wyszła nietknięta, dzięki temu monument od prawie 300 lat króluje w niezmienionej postaci na najważniejszym placu miasta. Według podań, jeśli cokół zostanie ruszony, miasto zaleje woda, kolumna przykrywa bowiem wylot niezwykle obfitego źródła. Niektóre osoby wiążą powódź z lipca 1997 roku z pracami archeologicznymi, które odbywały się rok wcześniej na raciborskim rynku.

Jedna z trzech tablic na Kolumnie Matki Boskiej na rynku mówiąca o fundatorach i oddaniu miasta pod opiekę Matki Boskiej.

Kościół p.w. św. Jakuba [Rynek]
Zaledwie kilka kroków dzieli kolumnę od kościoła św. Jakuba jedynej pozostałości po klasztorze Dominikanów, którego zabudowania ciągnęły się dawno temu aż do murów miejskich. Pierwsza świątynia w tym miejscu stanęła już w 1258 roku, kiedy to brat Mieszka książę opolsko-raciborski Władysław wydał dokument uposażający konwent w liczne nadania i przywileje. Pożar miasta z 1300 roku strawił pierwszy kościół i zabudowania klasztorne, który został szybko odbudowany zyskał wówczas nowe czteroprzęsłowe prezbiterium oraz wieżę. Podczas odbudowy po kolejnym pożarze w 1574 roku wprowadzono do architektury renesansowe sklepienia. W XVII wieku zmieniono układ przestrzenny nawy głównej, dodano dwa kwadratowe filary i utworzono kaplicę grobową rodziny von Gaschin. W XVIII wieku elewacja zewnętrzna została przebudowana w stylu barokowym. Kościół ma trzy krypty: pod kaplicą św. Krzyża z pochówkami w/w członków rodziny von Gaschin, pod kaplicą różańcową i pod kaplicą Walentego. W jego podziemiach mają spoczywać fundatorzy: książęta Mieszko Otyły i Wladysław opolsko-raciborski. Mimo zniszczeń w 1945 roku zachował interesujące wyposażenie wnętrza.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny [ul. Mickiewicza]
Będąc na rynku, gotyckiej świątyni nie sposób przeoczyć. Kościół, zwany farnym, ufundowano prawdopodobnie w 1205 roku, jest jednym z najstarszych kościołów parafialnych na Górnym Śląsku. Ze źródeł historycznych wynika jedynie, że istniał w drugiej połowie XIII wieku, a w 1300 roku, po pożarze, który pochłonął niemal całe miasto, został odbudowany od podstaw. W 1416 roku książę Jan II Żelazny przeniósł do niej z zamku kapitułę kolegiacką, przez co na stałe osiedlili się tutaj kanonicy raciborscy. Kościół zachował pierwotną gotycką bryłę z początku XIV wieku. W prezbiterium znajduje się piękny barokowy ołtarz główny, datowany na lata 1656-1660, a w nim dwa cenne obrazy, m.in. koronacja NMP z połowy XVII wieku. W 1810 roku władze pruskie zniosły kolegiatę, przejmując jej liczne dobra ziemskie. Odtąd kościół pełni funkcje największej raciborskiej parafii. W ciągu wieków ulegał zniszczeniom w wyniku wojen i pożarów, m.in.: w 1426 r., 1546 r., 1643 r., 1774, a szczególne zniszczenie przyniósł 1945 rok i koniec II wojny światowej.

Kościół św. Jana Chrzciciela [ul. Morawska]
Piękny neogotycki kościół dzieli od zamku piastowskiego około 400 metrów. W bryle budowli dominuje efektowna wysmukła wieża. Ciągle trwają spory co do dokładnej daty powstania pierwszego kościoła na Ostrogu. Obecny kościół neogotycki zbudowano w latach 1856-1860. Na przełomie XIX i XX stulecia świątynia była ważnym miejscem pątniczym, pielgrzymowano tu do łaskami
słynącego wizerunku Jezusa Boleściwego. Malowidło na desce pochodzi z przełomu XVII i XVIII stulecia i zdobi boczny ołtarz Krzyża Świętego. Natomiast w ołtarzu głównym umieszczono kopię tego obrazu. W ołtarzu głównym można zobaczyć obraz znanego berlińskiego artysty Johannesa Bochenka, który pochodził z pobliskiego Hulczyna. Dzieło przedstawia chrzest Chrystusa w Jordanie. Pięknie prezentują się wykonane około 1900 roku w renomowanych pracowniach w Raciborzu i w Monachium kolorowe witraże zdobiące prezbiterium, nawy boczne północną i południową oraz ścianę zachodnią chóru.

Browar Zamkowy [ul. Zamkowa]
Browar Zamkowy w Raciborzu jest jednym z najstarszych browarów mający długoletnie tradycje na Górnym Śląsku. Graniczy bezpośrednio z Zamkiem Piastowskim, który wraz z kaplicą gotycką nazywaną perłą śląskiego gotyku, jest jednym z najważniejszych zabytków średniowiecznych województwa Śląskiego. Pierwszy udokumentowany wpis o browarze sięga roku 1567. Raciborski browar organizuje lokalny oktoberfest, oferuje zwiedzanie browaru połączone z degustacją. Niestety nie jest to zbyt częste, informacji należy szukać na oficjalnej stronie browaru [www.browar-raciborz.pl] oraz portalach społecznościowych [facebook – @BrowarZamkowyRaciborz].

Muzeum w Raciborzu [ul. Gimnazjalna]
Na siedzibę muzeum przeznaczono XIV-wieczny dawny kościół należący w przeszłości do zgromadzenia sióstr dominikanek, opustoszały i niszczejący od 1911 roku. Budowla jest malowniczo obrośnięta bluszczem i przetrwała w prawie niezmienionym kształcie, jedynie wnętrze w XIX wieku zyskało dodatkową kondygnację. Pierwsze ekspozycje prezentowały m. in. zbiory naczyń cynowych, szklanych i porcelanowych, militariów, rzeźby i malarstwa sakralnego, ksiąg i przedmiotów liturgicznych, zabytki archeologiczne i etnograficzne. Zorganizowano również niewielką wystawę „W domu Ozyrysa”, w której zobaczyć możemy oryginalną mumię egipską wraz z kartonażem i sarkofagami. W tej chwili muzeum w Raciborzu jest jednym z najstarszych i najbogatszych w eksponaty muzeów na Śląsku. Mieści się w trzech obiektach podzielone na cztery działy: dział Archeologii, Historii, Etnografii, Sztuki i Rzemiosła Artystycznego. W swych zbiorach posiada około 30 tysięcy eksponatów. Więcej informacji www.muzeum.raciborz.pl

Muzeum w Raciborzu

Informacje praktyczne

Strona www zamku – www.zamekpiastowski.pl
Kontakt – Racibórz ul. Zamkowa 2 tel. +48 32 414 02 33
Na zamku znajduje się Punk Informacji Turystycznej (Budynek Bramny przy wejściu) otwarty jest w okresie od 1.października do 31.marca codziennie od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00-16.00, w soboty niedziele i święta 10.00-18.00. W terminie od 01.kwietnia do 30 września we wszystkie dni tygodnia 10.00-18.00 (drugi punk informacji jest przy rynku). Zamknięte 1 stycznia (Nowy Rok), w sobotę i niedzielę wielkanocną, 1 listopada, 24 i 25 grudnia.
Bilety na zamek kupujemy w w/w zamkowym punkcie informacji turystycznej (można płacić kartą). Zwiedzanie odbywa się co godzinę z przewodnikiem. Czas zwiedzania to około 45 min.
Cennik biletów najlepiej sprawdzić na stronie www tutaj
Parking – znajduje się przy zamku parkujemy wzdłuż ulicy. Najlepiej jednak zaparkować auto około 300 metrów od zamku na bezpłatnym parkingu na przeciwko kościoła św. Jana Chrzciciela ul. Morawska 1

Grzegorz R.

#TuiTamINFO to ktoś, kto ostatnio ma dużo czasu i zwykle udaje Mu się gdzieś "uciec" bliżej lub dalej. Oczywiście stara się mieć ze sobą aparat. Kiedy nie podróżuje to prawdopodobnie delektuje się ciszą domowego spokoju lub odkrywam najgłębsze sekrety najnowszych urządzeń technologicznych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ Anuluj odpowiedź

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Ponieważ podróżowanie stało się dla Mnie łatwiejsze, a ostatnio mam trochę więcej czasu, to zwykle udaje mi się gdzieś „uciec” kilka razy w roku, bliżej lub dalej. Oczywiście staram się mieć ze sobą aparat. Fotografia nie jest moim sposobem na życie, to raczej amatorska pasja i według mnie, może być sposobem komunikowania się z innymi. Myślę, że większość amatorów robi to z tych samych powodów, dla radości tworzenia, miłości do podróży i fotografii. Dołożyłem wszelkich starań, aby treść była jak najbardziej zgodna z rzeczywistością, wykorzystując do tego celu, przewodniki, informatory, biuletyny, książki historyczne, archiwa, biblioteki internetowe itp. Będę wdzięczny za wskazówki dotyczące błędów i nieaktualnych informacji. Wszelkie uwagi są dla mnie bardzo cenne i mile widziane, dzięki nim będę mógł dokonać jak najszybciej korekt w opisach.