Zameczek Petrovice koło Karwiny – Czechy

Miejscowość Petrowice leżąca koło Karwiny – znalazła się w granicach Czechosłowacji w 1920 roku jako Petrovice. W latach 1938-1939 w granicach Polski (Zaolzie). W czasie kampanii wrześniowej zajęta przez wojska niemieckie i włączony do III Rzeszy. Wieś została wyzwolona przez Armię Czerwoną w 1945 roku i ponownie wróciła w granice Czechosłowacji. W 1952 połączono ją z Marklowicami Dolnymi, Pierstną i Zawadą i przemianowano na Piotrowice koło Karwiny.

Petrowicki Zamek w 1796 roku kupił członek starego śląskiego rodu rycerz Wojciech Gussnar z Komornej, od hrabiego Jana Larischa. W środku angielskiego eleganckiego parku wybudował gustowny dwuskrzydłowy zamek w stylu empire. W 1879 roku Gussnarowie sprzedali go z powrotem hrabiom Larischom a w ciągu czterech lat zamek stał się siedzibą Jerzego i Marie Louise Larisch -Mönich, których los na trwałe został zapisany w dziejach Monarchii Austriackiej. Baronowa Marie Louise z Wallersee była ulubiona siostrzenicą cesarzowej Elżbiety – zwanej Sissi. To ona przedstawiła Marię na wiedeńskim dworze i wkrótce poślubiła hrabiego Jerzego Larisch- Mönicha – bratanka hrabiego Jana Larischa, właściciela majątku w Karwinie. Młoda para obrała za swoją siedzibę właśnie Zamek w Piersnej. Wtedy opisywany był on przez Marie jako “ Miły i przytulny zameczek przypominający pudełko z biżuterią .“ Młoda para mieszkała na Zameczku zaledwie cztery lata. Marie Luisa utrzymywała podczas małżeństwa stały kontakt ze swoim kuzynem arcyksięciem Rudolfem Habsburgiem – następcą tronu. Dopiero w styczniu 1889 roku, kiedy wraz ze swoją kochanką popełnił on samobójstwo w tajemniczych okolicznościach w zamku Mayerling koło Wiednia, została ujawniona jej rola swatki jaką w całej tragedii miała. Następnie była wydalona z dworu wiedeńskiego a w 1896 roku rozwiodła się z Jerzym i udała do Bawarii. W 1893 roku zamek przeszedł na własność hrabiów Larischów z pobliskiej Karwiny. Podczas podziału gruntów w 1927 roku, a po rekonstrukcji znajdowała się na pierwszym piętrze czeska szkoła podstawowa. Podczas II wojny światowej zamek był wykorzystywany jako obóz internowania dla Polaków ze Śląska, i jako magazyn amunicji. W 1947 roku nabyli zamek Stepan i Marta Wnuk a po ich śmierci stał się własnością Narodowego Komitetu w Karwinie. Od 1985 roku był własnością spółdzielni Jedność w Czeskim Cieszynie, która prowadziła tutaj restaurację i hotel. W roku 1999 budynek zamku został zwrócony spadkobiercom prawnym. W październiku 2012 roku ten piękny zamek wraz z parkiem kupiła firma TRESTLES s.a., został wyremontowany i odnowiony. Dziś zameczek służy jako hotel i restauracja oferuje możliwość korzystania z sal zamkowych i organizacji różnego rodzaju imprez. Jest to obiekt warty zwiedzenia, położony w pobliżu większego miasta czeskiego Karwiny, oraz blisko granicy z Polską położony trochę na peryferiach, widoczny po zjechaniu z głównej drogi prowadzącej do Karwiny a w drugim kierunku do Ostrawy.

Czy wiesz że … Nazwę wsi Petrowice interpretuje się na dwa sposoby. Pierwsza wywodzi się z symbolu na starych pieczęciach wioski od św. Petra z kluczami i druga wersja opiera się na wyjaśnieniu, że osada została założona przez Piotra, założyciela rodziny, której potomkowie zostali zaproszeni do Petrowic.

Krótka historia Petrowic

Pierwsza wzmianka o wsi została napisana w dokumencie jako siedziba katolickiej parafii w niepełnym rejestrze płatności pensów Piotra z 1335 roku i jako taka parafia była jedną z najstarszych w regionie. Została ponownie wymieniona w rejestrze płatności Piotra w 1447 roku wśród 50 parafii dekanatu cieszyńskiego jako Petirsdorff. Politycznie wieś należała początkowo do Księstwa Cieszyńskiego, utworzonego w 1290 roku w procesie podzielenia dzielnicowego Polski i rządzonego przez lokalnych Piastów Śląskich. W 1327 roku księstwo stało się częścią Królestwa Czeskiego, które to po 1526 roku stało się częścią monarchii habsburskiej. Petrovice zostało przyłączone w 1727 roku Do wsi Ráj, a pod koniec XVIII wieku do miejscowości Fryštát.
Według spisów ludności przeprowadzonym w 1910 roku liczba mieszkańców gminy w tym czasie wynosiła 1444 osoby. Pod względem znajomości języka większość stanowili mówcy po Polsku, co najmniej 82,8% w 1880 roku, a najwięcej 91,3% w 1900 roku, w języku niemieckim w 1880 roku mówiło 15%, w 1900 roku już tylko 6,7%, natomiast językiem czeskim w 1910 roku posługiwało się maksymalnie 2,6% ludności. Jeśli chodzi o religię, w 1910 roku większość stanowili rzymscy katolicy (1410 lub 97,6%), a następnie protestanci (20 lub 1,4%) i Żydzi (14 lub 1%). Wioskę tradycyjnie zamieszkiwały polscy Ślązacy, posługujące się śląskim dialektem cieszyńskim.
Po I wojnie światowej po, upadku Austro-Węgier, wojnie polsko-czechosłowackiej i podziale Śląska Cieszyńskiego w 1920 roku wieś stała się częścią Czechosłowacji. W wyniku układu monachijskiego, w październiku 1938 roku razem z regionem Zaolzia wieś została opanowana przez wojska polskie i na krótką chwilę przyłączona do Polski. Na początku II wojny światowej tereny te zaanektowane zostały przez nazistowskie Niemcy. Po wojnie zostały przywrócone Czechosłowacji. Po podziale Czech i Słowacji tereny te zostały w granicach Czech.

Grzegorz R.

#TuiTamINFO to ktoś, kto ostatnio ma dużo czasu i zwykle udaje Mu się gdzieś "uciec" bliżej lub dalej. Oczywiście stara się mieć ze sobą aparat. Kiedy nie podróżuje to prawdopodobnie delektuje się ciszą domowego spokoju lub odkrywam najgłębsze sekrety najnowszych urządzeń technologicznych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ Anuluj odpowiedź

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Ponieważ podróżowanie stało się dla Mnie łatwiejsze, a ostatnio mam trochę więcej czasu, to zwykle udaje mi się gdzieś „uciec” kilka razy w roku, bliżej lub dalej. Oczywiście staram się mieć ze sobą aparat. Fotografia nie jest moim sposobem na życie, to raczej amatorska pasja i według mnie, może być sposobem komunikowania się z innymi. Myślę, że większość amatorów robi to z tych samych powodów, dla radości tworzenia, miłości do podróży i fotografii. Dołożyłem wszelkich starań, aby treść była jak najbardziej zgodna z rzeczywistością, wykorzystując do tego celu, przewodniki, informatory, biuletyny, książki historyczne, archiwa, biblioteki internetowe itp. Będę wdzięczny za wskazówki dotyczące błędów i nieaktualnych informacji. Wszelkie uwagi są dla mnie bardzo cenne i mile widziane, dzięki nim będę mógł dokonać jak najszybciej korekt w opisach.