Region Zamki i pałace/ 6 czerwca 2019/

Ruiny pałacu w Sławikowie

Sławików to wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Rudnik. Prawdopodobnie jedna z najstarszych miejscowości na ziemi raciborskiej. Pierwszy raz wzmiankowana w łacińskim dokumencie z 1223 roku jako Slavicovo. Miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, jednak chyba najbardziej w historii zapisał się baron Ernst von Eickstedt, który kupił ją w 1831 roku od rodziny von Eichendorff władającej pobliskimi Łubowicami. Na przełomie 1844 i 1845 roku rozpoczął wznoszenie nowego kościoła. Niedługo potem zmarł, a budowę dokończył jego brat Adalbert von Eickstedt, z wykształcenia architekt. Na krótko przed swoją śmiercią, która nastąpiła 3 grudnia 1865 roku, Ernst polecił bratu sporządzić plany przebudowy pałacu. Data powstania pałacu tak naprawdę nie jest znana, bo nie zachowały się źródła pisane, ani nie były robione badania w tym kierunku. Przypuszcza się jednak, że został wybudowany w XVIII wieku przez Fryderyka Gregora von Lautensac.

Pałac w Sławikowie w roku 1910.

W czasach jego świetności pałac prezentował się wspaniale, o czym świadczą pozostałe po nim przedwojenne zdjęcia. Zbudowany na rzucie wydłużonego prostokąta, otoczony okazałym parkiem ze starodrzewiem. Przebudowany w stylu eklektycznym, przez w/w Barona Ernsta von Eickstedt, który nie dożył jej końca. Zmarł w grudniu 1865 roku, spoczął w rodzinnym mauzoleum, zbudowanym w parku przypałacowym, którego pozostałości jeszcze można zobaczyć. Rozbudowę dokończył jego syn Ernest Fryderyk junior. Dobudowano wówczas drugie piętro oraz cztery filary podtrzymujące balkon w elewacji frontowej, dobudowano także oranżerię. Ogólnie obiekt posiadał trzy kondygnacje i był częściowo podpiwniczony. Pokrywał go płaski dach, po którym obecnie nie ma już niestety śladu.
Pałac należał do potomków Ernesta von Eikstedta do 1945 roku, kolejno spadkobiercami pałacu byli: w 1903 roku baron Guido von Eickstedt. Następnie, aż do 1945 roku był w rękach jego syna Rudolfa Karla Ferdinanda Ernsta Guido, kiedy to opuścił pałac wraz z rodziną uciekając przed frontem walk o przyczółek łubowiecki między Wehrmachtem i Armią Czerwoną. W czasie działań wojennych budowla doznała znacznych uszkodzeń. Po wojnie, za czasów Polski Ludowej rozkradziony pałac podobnie jak wiele majątków ziemskich, przeszedł na własność Skarbu Państwa i była zarządzana przez gospodarstwo rolne, które doprowadziło piękną budowlę do całkowitej ruiny. Po roku 2000 pałac kilkakrotnie wystawiono na sprzedaż. Jak na razie bezskutecznie. Warto dodać iż, zespół pałacowy w Sławikowie: pałac i park, został wpisany do rejestru zabytków sztuki 24.03.1964 roku, pod nr rej.: 746/64.
Niegdyś piękny pałac, dzisiaj znajduje się w stanie opłakanym, chyba już nie do uratowania. Całość bierze we władanie przyroda zarośnięty jest jak afrykańska dżungla, w większości budynek porasta bluszcz. Ze ścian odpada tynk, a do środka wchodzą drzewa. W wielu miejscach widać ślady „poszukiwaczy skarbów”. W otoczeniu rezydencji przetrwały również resztki folwarku. Pałac znajduje się centrum Sławikowa, niedaleko kościoła parafialnego pw. św. Jerzego. Obecnie obiekt nie jest zabezpieczony ani pilnowany, grozi zawaleniem, wstęp do niego jest zabroniony. Wchodząc na teren trzeba pamiętać o zachowaniu ostrożności.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ Anuluj odpowiedź

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Ponieważ podróżowanie stało się dla Mnie łatwiejsze, a ostatnio mam trochę więcej czasu, to zwykle udaje mi się gdzieś „uciec” kilka razy w roku, bliżej lub dalej. Oczywiście staram się mieć ze sobą aparat. Fotografia nie jest moim sposobem na życie, to raczej amatorska pasja i według mnie, może być sposobem komunikowania się z innymi. Myślę, że większość amatorów robi to z tych samych powodów, dla radości tworzenia, miłości do podróży i fotografii. Dołożyłem wszelkich starań, aby treść była jak najbardziej zgodna z rzeczywistością, wykorzystując do tego celu, przewodniki, informatory, biuletyny, książki historyczne, archiwa, biblioteki internetowe itp. Będę wdzięczny za wskazówki dotyczące błędów i nieaktualnych informacji. Wszelkie uwagi są dla mnie bardzo cenne i mile widziane, dzięki nim będę mógł dokonać jak najszybciej korekt w opisach.