Rogów Opolski to niewielka miejscowość położona w woj. opolskim, w powiecie krapkowickim. Odległość z Rogowa do Opola, stolicy województwa wynosi ok. 23 km, a do Krapkowic, miasta i ośrodka władzy gminnej i powiatowej, jest zaledwie 6 km. Nazwa Rogowa Opolskiego jest trudna do jednoznacznego wyjaśnienia. Kojarzy się z charakterystycznym położeniem miejscowości w „rogu” Odry. Zapewne przyjmujący to wytłumaczenie wyobrażali sobie, że Odra zawsze płynęła stałym i jednolitym korytem obok położonego w jej zakolu zamku. Nie brali jednak pod uwagę tego, że taki bieg rzeka uzyskała dopiero w początkach XIX wieku. Przyjmuje się również ludową nazwę, która mówi, że nazwa „Rogi” może pochodzić od rogów, czyli urządzeń wodnych, służących zamulania wyrw w brzegu i bocznych odnóg rzeki. Takich urządzeń w okolicy mogło być sporo. Nie można też wykluczyć, że w XI – XII wieku wioska lub jej część, mogła być otoczona obronnym ostrokołem, pierwotnie zwanym Ostrorogiem. To również dobrze tłumaczyłoby obecność rogów w nazwie.
Herb hrabiowski rodu von Haugwitz znajdujący się na krypcie grobowej w parku zamkowym.
Pierwszą historyczną wzmiankę o Rogowie można spotkać w księdze dochodów biskupstwa wrocławskiego w roku 1305. Jednak teren ten był zamieszkały już dużo wcześniej. Świadczą o tym wykopaliska archeologiczne, podczas których znaleziono kawałki naczyń glinianych pochodzących z pierwszych wieków naszej ery. Ciekawym znaleziskiem był również miecz żelazny o długości 95 cm, pochodzący z XI wieku. Istnieje również hipoteza, że jakoby w czasach piastowskich Rogów miał być siedzibą Templariuszy, chociaż nie ma dokumentów wyraźnie to potwierdzających. Templariusze mieli zbudować tutaj zamek. Z tego zamku miały prowadzić podziemne tunele do zamków w Otmęcie i Krapkowicach oraz do strażnicy nad Odrą /Tempelberg/ w Obrowcu. Oczywiście te informacje o rzekomych korytarzach można włożyć między bajki. Wiadomo natomiast, że jakaś budowla po raz pierwszy została wymieniona w akcie sprzedaży w 1393 roku. Wówczas posiadłość ta, należała do Herferta Pause Młodszego – namiestnika króla Ludwika Węgierskiego, następnie została zakupiona przez braci Jana i Adama Beess. Za ich czasów doszło w XV wieku do przebudowy zamku. Tuż przed 1490 rokiem bracia sprzedali własność rogowską nowemu właścicielowi, przybyłemu z Rogoźnik na Morawach Janowi Rogoyskiemu, a od 1596 roku zamek stał się własnością rodziny von Wbrsky i w jej władaniu pozostał przez około półtora wieku. Po śmierci Wacława, ostatniego z Wrbskich, przez 10 lat majątkiem zarządzali Wallspeckowie, którzy delikatnie mówiąc, nie byli dobrymi gospodarzami. Był to zły okres dla zamku, źle gospodarowany, zniszczony i zadłużony, w 1757 roku na licytacji został sprzedany hrabiemu Henrykowi Adolfowi von Roedern z Krapkowic. Prawdopodobnie usypano wtedy potężny wał nadrzeczny, stanowiący zabezpieczenie założenia przed wylewem Odry. Obsadzony dębami i bukami pełnił on również rolę drogi dojazdowej do głównej siedziby właściciela w Krapkowicach. Po śmierci Henryka Adolfa von Redern, w 1765 roku, posiadłość odziedziczyła córka a następnie żona Helena Renata von Redern z domu Hoym. Ta ostatnia sprzedała Rogów w roku 1765 Karolowi Wilhelmowi von Haugwitz. To były najciekawsze i chyba najlepsze w historii dzieje Rogowa. Haugwitzowie byli znanymi postaciami życia politycznego w państwach austriackim, pruskim i duńskim w owych czasach. Zajmowali stanowiska ministrów, a Kurt von Haugwitz, syn Karola Wilhelma, był nawet premierem tak zwanego państwa „napoleońskiego” rządu pruskiego, za co po upadku Napoleona został wygnany z kraju. Za ich panowania doszło do przebudowy i rozbudowy zamku, co podniosło go do rangi rezydencji w stylu neogotyckim. Na przełomie XVIII i XIX wieku zamek otoczono ogrodem i parkiem krajobrazowym, w którym tu warto dodać, wybudowano kaplicę z kryptą grobową, gdzie chowano Haugwitzów. Po śmierci ostatniego niemieckiego właściciela Heinricha von Haugwitz w 1932 roku, majątek trafił w ręce przedstawicieli duńskiej linii rodu i był wykorzystywany jako letnia rezydencja wypoczynkowa. W czasie wojny zamek został przekształcono w obóz szkoleniowy dla Hitlerjugend, zwłaszcza dla młodzieży z Berlina. Ród Haugwitzów władał zamkiem do 1945 roku. Po II wojnie światowej zamek i dobra dworskie zostały upaństwowione, a w zamku zorganizowano przedszkole, następnie spichlerz zbożowy. Budynek szybko zmienił się w ruinę, wyposażenie rozkradziono. W 1965 roku obiekt przejęła Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Opolu. Po przeprowadzeniu niezbędnego remontu, budynkowi przywrócono dawny charakter zamku renesansowo – klasycystycznego z dziedzińcem z dwóch stron zamkniętym pięknymi krużgankami. Obecnie w zamku znajduje się Oddział Zbiorów Zabytkowych z najstarszymi zbiorami bibliotecznymi i wystawa pokazująca historię książki. Na szczególną uwagę zasługują rękopisy: pergaminowe spisane w XIV wieku w kancelariach książąt opolskich, urbarz miasta Niemodlina z 1581 roku, mapa Śląska z 1545 roku, akt nadania szlachectwa Luzo Dolbergowi z 1713 roku spisany na pergaminie i ozdobiony pięknym herbem nobilitacyjnym. Są też akta kościelne, miejskie i szkolne, archiwa rodzinne, listy, pamiętniki i kroniki. Dużą wartość przedstawiają starodruki, wśród nich cztery inkunabuły z najcenniejszym Missale Vratislaviense, wydrukowanym w 1499 roku w Moguncji przez Piotra Schöffera.
Na terenie zamku mieści się również centrum konferencyjne. Do dyspozycji jest sala konferencyjna na 50 osób oraz sala kominkowa na 30 osób. Można także skorzystać z bazy hotelowej. Zespół parkowo-zamkowy w Rogowie Opolskim dysponuje 17 miejscami noclegowymi w „Domu pod Kogutkiem” oraz 11 miejscami noclegowymi w zamku. Zamek, a konkretnie parter jest dostępny do zwiedzania.
Popularne w tej chwili... Źródło: Folder „Po konserwacji – Zbiory zabytkowe w Zamku w Rogowie Opolskim WBP w Opolu” Opole 2019 r., Zamki i Pałace Opolszczyzna 1998 r. www.rogow.wbp.opole.pl, www.zabytek.pl, www.krapkowice.pl/50/zamek-i-park-w-rogowie-opolskim.html
