Pałac Kultury i Nauki w Warszawie

Warszawski Pałac Kultury i Nauki to najbardziej rozpoznawalny budynek w Polsce. Za czasów komuny mówiono, że to „dar” sowieckiego dyktatora Józefa Stalina dla narodu polskiego. Dlatego wielu ludziom, zwłaszcza starszego pokolenia, wciąż kojarzy się z czasami stalinowskimi i uważają go za symbol radzieckiej dominacji nad Polską. Stosunek warszawiaków do Pałacu Kultury jest sprawą dość skomplikowaną, wywołującą największe emocje, od podziwu po niechęć, a nawet żądanie rozbiórki.
Dziś pomimo, że tuż obok niego powstają kolejne drapacze chmur. Czy tego chcemy czy nie Pałac na stałe wrósł w panoramę stolicy i trudno sobie wyobrazić aby go nie było. Można zaryzykować stwierdzenie, że jest miejscem chyba dość lubianym w większości przez młodych ludzi: nie z powodu wyglądu, a raczej z wielorakich funkcji jakie pełni. Dzieci i młodzież przychodzą tu na różnego rodzaju zajęcia edukacyjne, hobbystyczne, sportowe, taniec, bywa się na koncertach, w teatrach, na Targach Książki, na wystawach czy licznych kursach językowych. Naprawdę bardzo dużo się dzieje. Żaden z nowych budynków, powstałych w ostatnim dziesięcioleciu, a więc w czasach już demokratycznych, nie ma do zaproponowania swoim bywalcom tak szerokiego i ciekawego programu jak PKiN. W Pałacu Kultury i Nauki na pewno można spędzić godziny bez nudy. Jednak warto pamiętać, że tylko część budynku jest udostępniona dla turystów.

Historia Pałacu Kultury i Nauki

Komunistyczni władcy po II wojnie światowej od razu chcieli pokazać, dokąd prowadzi droga w „nowym”, idealnym systemie. Wymagało to dużych, wspaniałych budynków, które odzwierciedlałyby obraz nowego reżimu, dlatego 5 kwietnia 1952 roku podpisano umowę między rządami PRL i ZSRR na budowę takiego budynku. Pomysłodawcą budowy Pałacu Kultury i Nauki był dyktator Józef Stalin. Zlecenie zaprojektowania budynku, który miał przyćmić wszystko, co do tej pory widziano otrzymał słynny radziecki architekt Lew Rudniew. Pracę rozpoczęto dokładnie 1 maja 1952 roku, w symboliczne Święto Pracy. W ciągu zaledwie trzech lat na budowie pracowało od 3500 do 5000 robotników ze Związku Radzieckiego i około 4000 robotników polskich. W lipcu 1955 roku nastąpiło uroczyste otwarcie. Przed ukończeniem budowy, dwa dni po śmierci Józefa Stalina, 7 marca 1953, wspólną uchwałą Rady Państwa i Rady Ministrów PRL nadano budynkowi nazwę Pałac Kultury i Nauki imienia Józefa Stalina. Odtąd Pałac Kultury był symbolem nowej, socjalistycznej Polski. Był mieszanką budynku administracyjnego, świątyni kultury i czasu wolnego. Odbywały się tu konferencje partyjne, spotkania na szczycie z przedstawicielami innych państw komunistycznych, ale także rewelacyjne koncerty, m.in. Rolling Stonesów w 1967 roku. Po destalinizacji przemianowano go na „Pałac Kultury i Nauki” (w skrócie „Pałac Kultury i Nauki” lub „PKiN”). Imię to nosi do dziś.

Czy wiesz że… Taras Widokowy na 30 piętrze Pałacu Kultury i Nauki to jedna z największych atrakcji budynku? Wjazd windą na taras trwa 19 sekund.

Windy na taras widokowy

Taras widokowy 30 piętro

Czy wiesz że… Pałac, ze względu na swój skrót PKiN, jest potocznie nazywany przez warszawiaków „Pekinem”?

Obecnie może nie jest najpiękniejszy, jest drugim co do wysokości budynkiem w Polsce, liczy 237 metrów. Podobnie jak w czasie jego powstania, można tu odkryć niezliczone muzea, kino, sale koncertowe, kawiarnie, a nawet basen.
Wśród prawie 3,3 tysiąca pomieszczeń Pałacu Kultury i Nauki jest kilkadziesiąt reprezentacyjnych wnętrz o wyjątkowym wystroju. Przy ich wykończeniu wszystko musiało być najwyższej jakości, od kamienia i stiuku, poprzez różne gatunki drewna, do metalu i kryształowego szkła. Część materiałów i gotowych elementów przywieziono z ZSRR. Tak było na przykład z białym marmurem wydobytym w kamieniołomach na Kaukazie, którego w PKiN-ie użyto do obłożenia ścian i stopni schodów.
Na koniec warto dodać, że żaden powojenny budynek w Polsce nie był świadkiem tylu ważnych wydarzeń. Żaden też budynek nie doczekał się tylu wierszy, książek i artykułów i koniecznie trzeba zaznaczyć, że jest bez wątpienia najbardziej rozpoznawalnym gmachem Warszawy. By się o tym przekonać, wystarczy spytać zagraniczne wycieczki, jaki obiekt najlepiej zapamiętają ze stolicy Polski.
Ja osobiście nie wyobrażam sobie krajobrazu miasta Warszawy bez jego charakterystycznego budynku jakim jest Pałac Kultury i Nauki. Jednak jak w wielu takich przypadkach – ile osób tyle opinii.

Panorama miasta z tarasu widokowego

Czy wiesz że… Zdobiący 40-te piętro budynku Zegar Milenijny został odsłonięty 31 grudnia 2000 roku przez ówczesnego prezydenta miasta, Pawła Piskorskiego. Średnica każdej z czterech tarcz pałacowego zegara ma 6 m, co czyni go trzecim pod względem wielkości czasomierzem w Europie.

Grzegorz R.

#TuiTamINFO to ktoś, kto ostatnio ma dużo czasu i zwykle udaje Mu się gdzieś "uciec" bliżej lub dalej. Oczywiście stara się mieć ze sobą aparat. Kiedy nie podróżuje to prawdopodobnie delektuje się ciszą domowego spokoju lub odkrywam najgłębsze sekrety najnowszych urządzeń technologicznych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ Anuluj odpowiedź

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Ponieważ podróżowanie stało się dla Mnie łatwiejsze, a ostatnio mam trochę więcej czasu, to zwykle udaje mi się gdzieś „uciec” kilka razy w roku, bliżej lub dalej. Oczywiście staram się mieć ze sobą aparat. Fotografia nie jest moim sposobem na życie, to raczej amatorska pasja i według mnie, może być sposobem komunikowania się z innymi. Myślę, że większość amatorów robi to z tych samych powodów, dla radości tworzenia, miłości do podróży i fotografii. Dołożyłem wszelkich starań, aby treść była jak najbardziej zgodna z rzeczywistością, wykorzystując do tego celu, przewodniki, informatory, biuletyny, książki historyczne, archiwa, biblioteki internetowe itp. Będę wdzięczny za wskazówki dotyczące błędów i nieaktualnych informacji. Wszelkie uwagi są dla mnie bardzo cenne i mile widziane, dzięki nim będę mógł dokonać jak najszybciej korekt w opisach.