Zamek, Pałac w Dąbrowie Niemodlińskiej

W skrócie - Spis treści, Informacje Pokaż

Wieś Dąbrowa położenie, historia, pochodzenie nazwy

Dąbrowa to wieś położona w gminie o tej samej nazwie w województwie opolskim, oddalona od stolicy województwa o 15 km. Nazwa pochodzi od staropolskiego określenia lasu złożonego z dębów – dąbrowy. Miejscowość ta ma bogatą historię sięgającą odległych czasów. W księdze uposażeń biskupstwa wrocławskiego z 1295 roku wymieniona jest pod nazwą Dambrowa. Natomiast w dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Dąbrowa podając jej znaczenie „Eichenheim” czyli po polsku „Dębowy dom” lub „Las Dębowy„.
Pierwsze wzmianki o Dąbrowie sięgają przełomu XIII/XIV wieku. Pierwotna osada założona została na górującym nad okolicą wzniesieniu i połączonym bezpośrednio z głównym szlakiem komunikacyjnym łączącym Niemodlin z Opolem. Wieś była wówczas zamieszkiwana przez lokalną ludność, która zajmowała się głównie rolnictwem, hodowlą zwierząt oraz pracą w lesie.
Obecnie Dąbrowa to spokojne miejsce, które jak przed wiekami dalej zachowuje swój wiejski charakter. Na jej terenie znajduje się obszar chronionego krajobrazu, „Bory Niemodlińskie”. Co warte podkreślenia miejscowość w 2021 roku otrzymała Srebrną Nagrodę „Odnowy Wsi” za specjalne osiągnięcia w wielu obszarach rozwoju wsi. To znaczące wyróżnienie dla opolskiej gminy, która konkurowała z innymi 26 samorządami zgłoszonymi z całej Europy.
Spośród licznych zabytków gminy, na uwagę zasługuje zamek w Dąbrowie. Odwiedzając to miejsce nie sposób go ominąć. Stanowi przykład jednej z nielicznych na Opolszczyźnie rezydencji w stylu renesansowym, z przylegającym parkiem, dekoracyjnymi elementami obronnymi i kręconymi kominami, dodajmy jest to architektoniczna rzadkość w Europie.
Zamek w Dąbrowie Niemodlińskiej na co dzień jest niedostępny do zwiedzania ale istnieje od czasu do czasu możliwość wejścia do środka, trzeba tylko śledzić oficjalną stronę Facebooka, są bowiem organizowane wejścia. Jest też dobra informacja, sam zamek można zobaczyć z zewnątrz spacerując dookoła niego, jego brama jest otwarta.

Zamek, Pałac XIX w.

Zamek trochę historii

Właścicielami tych ziem w XIV wieku był Zakon Joannitów, sto lat później stary śląski ród wywodzący się z Czech – von Mettich i to właśnie jego przedstawiciel Joachim von Mettich-Tschetschau, być może na miejscu średniowiecznej budowli wzniósł tutaj zamek. Do jego budowy przystąpiono w 1615 roku. Dwa lata później stała już renesansowa, trzyskrzydłowa rezydencja, wzniesiona z czerwonej cegły na planie nieregularnego czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem. Po 125 latach zamek stał się własnością Franciszka Jana Larischa, który administrował zamkiem od 1740 do 1769 roku. Kolejnymi właścicielami w latach 1769–1788 była rodzina Prittwitzów herbu Wczele. Po nich budowla trafiła w 1788 roku w ręce rodziny Ziegler-Klipphausen. Właśnie oni, po 1805 roku zakładają park przy pałacu, a także bażanciarnię i stawy hodowlane. W 1878 roku zamek został sprzedany księciu Alfredowi von Hatzfeld-Wildenburg. Piętnaście lat później zamek przechodzi w ręce książąt pszczyńskich – Hochbergów rodu panującego na Książu i w Pszczynie. To oni ogromnym wysiłkiem finansowym, w latach 1894-1897 dokonali gruntownej przebudowy, nadając zamkowi obecny neorenesansowy kształt. Wkomponowano w całość skrzydło północne z portykiem i tarasem, podwyższono o jedną kondygnację skrzydło zachodnie, południowy zachód zamknięto ryzalitem z okrągłą basztą, a mury udekorowano neorenesansowymi portalami. Charakterystyczną cechą pałacu są jego kręcone kominy, stanowiące rzadkość nawet w Europie. Wewnątrz zachowały się nieliczne pozostałości dawnego wystroju, w tym kilka efektownie zdobionych kominków. Całość otoczono murem z bramą wjazdową od strony południowo zachodniej, rozbudowano też znacznie folwark.

Brama wjazdowa

Herb rodowy Hochbergów

Kręcone kominy

W 1920 roku Anna von Hochberg zawarła związek małżeński z dziedzicem pobliskich Ciepielowic, doktorem praw Hermannem Solms-Baruth, który był ostatnim właścicielem dąbrowskiej rezydencji. Hrabia Baruth aktywnie angażował się w walkę polityczna przeciw Adolfowi Hitlerowi i dlatego w 1933 roku musiał uciekać przed faszystowskimi władzami do Anglii. Przez jakiś czas posiadłość i jego dobra były jeszcze w rękach członków rodu ale, w 1937 roku całość przejęło państwo niemieckie. Przez kilka lat obiekt był niezamieszkały, dopiero przed wybuchem II wojny światowej NSDAP urządziła w nim szkołę dla nauczycielek. W czasie wojny w zamku mieścił się punkt reperacji mundurów niemieckiej armii. W 1945 roku mieścił się w nim sztab wojskowy I Frontu Ukraińskiego oraz lazaret. Po wojnie, w latach 1948-1975 obiektem dysponował Wojskowy Ośrodek Szkolenia Rolniczego. Wtedy rozpoczęto niewielki remont zamku. W 1975 roku pałac wraz z otaczającym go dawnym parkiem krajobrazowym przejęła Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu, tworząc w nim sale wykładowe, czytelnię oraz pokoje noclegowe dla wykładowców i studentów zaocznych.
Dziś budynek i otaczający go teren wciąż należy do Uniwersytetu Opolskiego i tak naprawdę nic się w nim nie dzieje. Obiekt zarasta i delikatnie mówiąc jest w nie najlepszym stanie technicznym. Właściciel planuje utworzyć kompleks turystyczno-hotelowy, centrum naukowe, szkoleniowe czy biznesowe ale jak to w takich przypadkach przeważnie bywa, na planach się kończy. Na tą chwilę pałacem opiekują się mieszkańcy działający w Stowarzyszeniu „Dąbrowskie Skarby„, dzięki czemu od czasu do czasu jest udostępniony do zwiedzania.

Informacje praktyczne

Oficjalna strona – www.dabrowskieskarby.pl
Facebook – www.facebook.com/dabrowskieskarby
Parking samochodowy – Samochód można zostawić na darmowym parkingu przy Ośrodku Pomocy społecznej (100 m od zamku) Nawiguj Mapy Google. Można również zaparkować w pobliżu kościoła.
Kontakt ze stowarzyszeniem – Stowarzyszenie Ochrony Dóbr Kultury w Gminie Dąbrowa „DĄBROWSKIE SKARBY” ul. Ks. prof. J. Sztonyka 56, 49-120 Dąbrowa

Grzegorz R.

#TuiTamINFO to ktoś, kto ostatnio ma dużo czasu i zwykle udaje Mu się gdzieś "uciec" bliżej lub dalej. Oczywiście stara się mieć ze sobą aparat. Kiedy nie podróżuje to prawdopodobnie delektuje się ciszą domowego spokoju lub odkrywam najgłębsze sekrety najnowszych urządzeń technologicznych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ Anuluj odpowiedź

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Ponieważ podróżowanie stało się dla Mnie łatwiejsze, a ostatnio mam trochę więcej czasu, to zwykle udaje mi się gdzieś „uciec” kilka razy w roku, bliżej lub dalej. Oczywiście staram się mieć ze sobą aparat. Fotografia nie jest moim sposobem na życie, to raczej amatorska pasja i według mnie, może być sposobem komunikowania się z innymi. Myślę, że większość amatorów robi to z tych samych powodów, dla radości tworzenia, miłości do podróży i fotografii. Dołożyłem wszelkich starań, aby treść była jak najbardziej zgodna z rzeczywistością, wykorzystując do tego celu, przewodniki, informatory, biuletyny, książki historyczne, archiwa, biblioteki internetowe itp. Będę wdzięczny za wskazówki dotyczące błędów i nieaktualnych informacji. Wszelkie uwagi są dla mnie bardzo cenne i mile widziane, dzięki nim będę mógł dokonać jak najszybciej korekt w opisach.