Kruja pierwsza historyczna stolica Albanii

Kruja to albańskie miasto położone malowniczo na grzbiecie góry o tej samej nazwie, około 30 kilometrów od stolicy Tirany. Ta pierwsza historyczną stolicą kraju znajduje się na liście najczęściej odwiedzanych miejsc w Albanii. Większość odwiedzających je turystów przyjeżdża tu na jednodniową wycieczkę z Tirany lub Durres. Nazwa i znaczenie miasta są ściśle związane z 25-letnią działalnością bohatera narodowego Albanii – Skanderbega (Jerzego Kastrioty Skanderbega), który w piętnastym wieku uczynił Kruję bastionem oporu przeciwko Imperium Osmańskim.
Miasto jest widoczne z daleka, pierwszą rzeczą, którą rzuca się w oczy, są pozostałości średniowiecznej dawnej twierdzy (mapa Google: Zamek w Krui). Jego mury wyraźnie górują nad miastem, więc właściwie nie da się tam nie trafić. Zamek w Krui istniał zanim Skanderbeg ustanowił tu w XV wieku swoją siedzibę. W wyniku rebelii Skanderbega, wojska osmańskie trzykrotnie oblegały zamek: w 1450, 1466 i w 1467 roku. Wszystkie próby zakończyły się niepowodzeniem ze względu na mocno defensywną lokalizację twierdzy mieszczącą się na skalistym zboczu góry. Dopiero 12 lat po śmierci wodza w 1478 roku doszło do czwartego oblężenia Kruji, tym razem wojska osmańskie zwyciężyły i zdobyły zamek, tym samym udało im się przejąć kontrolę nad całą Albanią, która na ponad 400 lat zniknęła z mapy świata.
Do dziś z zamku Skanderbega niewiele zostało. Na teren warowni wchodzi się przez długą, bardzo dobrze zachowaną bramę. Wśród ruin w obrębie murów zamku stoi stara Wieża Zegarowa. W pobliżu wieży znajduje się Muzeum Narodowe „Gjergj Kastriot Skënderbeu” (mapa Google: Museo Nazionale Giorgio Kastriota Scanderbeg), warto dodać iż, w całej Albanii istnieje wiele muzeów i pomników postawionych na cześć tego wielkiego bohatera, jednak najważniejszym jest właśnie to w Krui. Muzeum zbudowano w 1982 roku w czasach reżimu Envera Hoxhy na pamiątkę albańskiego bohatera narodowego, 500 lat po jego śmierci – dodajmy bez poszanowania prawdy historycznej dotyczącej obiektu.
W muzeum znajdują się eksponaty związane z historią miasta i regionu, ale głównie poświęcone jest legendarnemu przywódcy i przedstawiają kronikę życia i jego osiągnięcia militarne. Wystawiona jest m.in. kopia hełmu Skanderbega, odtworzona na podstawie rycin średniowiecznych (oryginalny hełm z typową kozią głową używany przez Skanderbega znajduje się w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu). W zbiorach znajduje się także oryginalny dzwon z 1462 roku, oprócz tego zobaczymy, głównie militaria, które zostały wydobyte z ziemi w czasie prac archeologicznych, obrazy, zbroje, dokumenty i wiele innych artefaktów. Oprócz zwiedzania, z murów muzeum mamy możliwość podziwiania wspaniałej panoramy na góry i okolicę.

Czy wiesz że… Kruja była pierwszą historyczną stolicą kraju. Nazwa miasta pochodzi od słowa krua, które oznacza „źródło”.

Współczesny przedruk ryciny z 1584 roku znajdujący się w muzeum w Krui przedstawiający Skanderbega

Któż to jest ten Skenderbeg?

Skenderbeg, a właściwie Gjergj Kastrioti, w Polsce znany jako Jerzy Kastriota. Jest uznawany za niekwestionowanego i największego albańskiego bohatera narodowego, który w XV wieku, przez 25 lat (1443-1468), jako książę Albanii i Epiru, walczył przeciw imperium Osmanów w obronie ojczyzny i chrześcijaństwa. Dzięki wykazanej determinacji, inteligencji, mądrości i odwadze Skanderbeg utworzył niezależne państwo albańskie, które przetrwało aż do jego śmierci w 1468 roku. Jako swój znak w zmaganiach z potęgą osmańską przyjął czarnego dwugłowego orła, prawdopodobnie na wzór godła imperium bizantyjskiego, jako symbol siły, władzy i szlachetności. Jerzemu Kastriocie po raz pierwszy w historii Albanii udało się skutecznie przeciwstawić przeważającym siłom osmańskim oraz zjednoczyć wszystkie klany, plemiona i rody albańskie w walce przeciw wspólnemu wrogowi. Symbolem oporu Albańczyków pod komendą Skanderbega stała się położona wysoko w górach Kruja, pierwsza stolica Albanii, której wojska osmańskie nigdy nie zdobyły szturmem. Do dzisiaj jest ona dla Albańczyków tym, czym Gniezno dla Polaków, kolebką i symbolem państwowości.

źródło: Towarzystwo Polsko-Albańskie (www.towpolalb.pl)

Przed muzeum pozostałości meczetu sułtana Mehmeda Fatihuta i jego minaret

Zabudowania w twierdzy

Uliczki

Łaźnia

Teqe Dollme z Bektashi – meczet

Meczet wnętrze

Groby w ogrodzie

Drzewo Oliwne

W mieszkaniu Albańskiego mieszkańca zamku

Taras widokowy

Około 100 metrów na południe od Muzeum Skanderbega, również w murach zamkowych mieści się Narodowe Muzeum Etnograficzne (mapa Google: Museo Etnografico di Croia) z wystawami tradycyjnego życia w Albanii. Powstało 20 listopada 1989 roku w starym orientalny budynku z XVIII wieku, służy jako przestrzeń wystawowa dla typowych albańskich artefaktów z XVII i XVIII wieku. Na parterze możemy zobaczyć m.in. tradycyjne narzędzia rolnicze, w tym kompletny młyn kamienny oraz pomieszczenie, w której znajduje się kuźnia, gdzie dokonywano obróbki żelaza dla potrzeb miasta. Kolejne pomieszczenie na parterze wykorzystywane było do obróbki ceramicznej, w której wyrabiano cegły, dachówki oraz przedmioty domowego użytku. W następnym dowiadujemy się, jak wytwarzano rakiję i wino.
Na pierwszym piętrze budynku jest pokój dla kobiet lub panny młodej, gdzie widać oryginalne skrzynie mieszczące posag, obrazy z XVII wieku oraz charakterystyczne dwa typy okien, z których te z gipsu służą do przepuszczania światła, a dolne z drewna – do przewietrzania. Na korytarzu łączącym pokoje zobaczymy tradycyjne ubrania pana młodego i panny młodej. Dalej przechodzimy do najciekawszego XVIII-wiecznego pokoju, pomieszczenia dla mężczyzn z pięknym bardzo ciekawym sufitem, wiszącą na ścianie bronią i kominkiem.
Kolejny pokój to łaźnia, jest w nim wanna na wodę oraz podgrzewany kominek z drugiej strony ściany, z jadalni. W górnej części jadalni widać balkon, jest tam także komin podgrzewający jednocześnie wodę i pokój. Obok znajduje się kuchnia, w której przedstawione są naczynia ceramiczne, z miedzi i drewna.

Czy wiesz że… Kruja jeszcze kilkanaście lat temu w czasach kiedy rządził dyktator i jeszcze trochę po nim, była jednym miejscem w Albanii, gdzie można było kupić jakiekolwiek pamiątki.

Tuż pod twierdzą i chyba od tego powinien zacząć ten opis, na drodze do zamku znajduje się słynny Bazar Orientalny (mapa Google: Pazari I Vjetër I Krujë), który w czasach swojej świetności widział ponad 200 kupców sprzedających swoje towary mieszkańcom i odwiedzającym zamek. Bazar prawie zniknął na początku XX wieku i został przywrócony do życia w czasach reżimu dyktatora. Obecnie ma tylko około 60 sklepów, które działają wyłącznie dla turystów. Pomimo niewielkich rozmiarów i tak jest jednym z najpopularniejszych miejsc turystycznych w kraju. Większość wycieczek, nawet gdy nie mają w planie zwiedzenia zamku, zazwyczaj oferują krótki postój w mieście tylko ze względu na zakupy. Bazar oferuje lokalne produkty, pięknie haftowane tradycyjne stroje, drewniane ozdoby, tradycyjne rzemiosło, pamiątki, antyki, biżuterię i setki innych drobiazgów. Wśród pamiątek nie brakuje popielniczek w kształcie bunkra, breloków z flagą albańską, a nawet kubków ze zdjęciem dyktatora Envera Hoxha. Trzeba również dodać, że nawet tu wkradła się wszechobecna komercja i niektóre towary pochodzą z Turcji i Chin, więc musimy uważać aby nie kupić tandety. Jeśli ktoś chce zobaczyć próbkę kultury osmańskiej w stylu albańskim to polecam odwiedzić to miejsce.

Grzegorz R.

#TuiTamINFO to ktoś, kto ostatnio ma dużo czasu i zwykle udaje Mu się gdzieś "uciec" bliżej lub dalej. Oczywiście stara się mieć ze sobą aparat. Kiedy nie podróżuje to prawdopodobnie delektuje się ciszą domowego spokoju lub odkrywam najgłębsze sekrety najnowszych urządzeń technologicznych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ Anuluj odpowiedź

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Ponieważ podróżowanie stało się dla Mnie łatwiejsze, a ostatnio mam trochę więcej czasu, to zwykle udaje mi się gdzieś „uciec” kilka razy w roku, bliżej lub dalej. Oczywiście staram się mieć ze sobą aparat. Fotografia nie jest moim sposobem na życie, to raczej amatorska pasja i według mnie, może być sposobem komunikowania się z innymi. Myślę, że większość amatorów robi to z tych samych powodów, dla radości tworzenia, miłości do podróży i fotografii. Dołożyłem wszelkich starań, aby treść była jak najbardziej zgodna z rzeczywistością, wykorzystując do tego celu, przewodniki, informatory, biuletyny, książki historyczne, archiwa, biblioteki internetowe itp. Będę wdzięczny za wskazówki dotyczące błędów i nieaktualnych informacji. Wszelkie uwagi są dla mnie bardzo cenne i mile widziane, dzięki nim będę mógł dokonać jak najszybciej korekt w opisach.