Tarasy wapienne Pamukkale, basen Kleopatry, lot balonem Gdzieś głęboko w ziemi pod Pamukkale i starożytnym rzymskim miastem Hierapolis znajduje się ogromne źródło wody ogrzewanej przez lawę wulkaniczną. Woda rozpuszcza czysty biały wapń nasyca się nim i przenosi go na powierzchnię ziemi, gdzie spływa po stromym zboczu chłodząc się na świeżym powietrzu. Wapń wytrąca się z wody, przywiera do gleby i tworzy białe „kaskady” wapnia zamrożone w kamieniu zwane „trawertynami” (tarasami). Tak w telegraficznym skrócie można przedstawić to co widzimy na pierwszy rzut oka. Pamukkale w tłumaczeniu na polski znaczy „Bawełniany Zamek”, z daleka przypomina górę pokrytą watą lub bawełną i jest kolejnym z tureckich obiektów światowego dziedzictwa UNESCO oraz synonimem tureckiej turystyki. Źródła w klifie nad tarasami zapewniają bogate w minerały wody, które stworzyły piękny krajobraz skamieniałych wodospadów i tarasowych basenów. Historycznie „Termalne spa” zostało zauważone już w II wieku p.n.e. przez królów Pergamonu. Rozrosło się do małego miasta, następnie do dużej metropolii, a dziś można tu zobaczyć grecko-rzymskie ruiny. Pamukkale jest popularnym miejscem turystycznym od około dwóch tysięcy lat. Głównym powodem, dla którego ludzie dzisiaj odwiedzają Pamukkale, jest zobaczenie tu białych wapiennych tarasów, które są naprawdę niesamowite. Tarasy te zajmują duży obszar o długości ok. 3 km. Choć tarasy są naturalne, to baseny są sztuczne i stworzone z myślą o turystach. Niestety dwa tysiące lat turystyki, a także wzrost turystyki masowej w latach 80-tych i 90-tych XX wieku, odcisnęły swoje piętno na tym miejscu. Duże sekcje basenów nie wyglądają tak, jak na folderach, ponieważ wiele z nich często ma w sobie mało wody, a te otwarte dla publiczności są zatłoczone ludźmi. Dawniej wszystkie tarasy były wypełnione tą wodą, jednakże ludzie zaczęli ingerować i woda zamiast zasilać tarasy, zaczęła trafiać do hotelowych basenów. W tej chwili wszystko wróciło do normy, zauważono problem, Turcy robią wszystko aby miejsce to nie utraciło wsparcia UNESCO. Hotele wyburzono tarasy napełniono wodą, dzięki temu można znowu podziwiać piękno natury. Dla turystów zostawiono pewną „furtkę” można skorzystać z kąpieli w antycznym basenie Kleopatry , jednocześnie udostępniono niewielki obszar tarasów.lot balonem nad Pamukkale na wschód słońca. To coś, czego nie możesz przegapić. Lot trwa ok. 1 godziny. Balon unosi się na wysokości nawet 1000 metrów nad ziemią (wszystko zależy od wiatru i pogody). Niesamowite przeżycie dla każdego – niezależnie od wieku i tego, czy wcześniej latałeś balonem na ogrzane powietrze czy nie. Podczas lotu przelecimy nad słynnymi białymi trawertynami Pamukkale, ruinami starożytnego Hierapolis oraz nad miasteczkiem Denizli.
Popularne w tej chwili...
Ciekawostka: Turcy posiadają wyjątkową rasę kotów „Van” która wzbudza ogromne zainteresowanie z powodu swojego upodobania do pływania. Kot pochodzi znad jeziora Van we wschodniej części Turcji, a dokładnie z rejonu Anatolii.
Hierapolis, Amfiteatr
Nad Pamukkale znajduje się starożytne miasto Hierapolis, to największe antyczne ruiny Anatolii. Mieszczą setki grobowców i sarkofagów wszystkie ograbione zanim przybyli archeolodzy. Położone jest 18 km na północ od prowincji Denizli, było jednym z królestw Pergamonu. Powstało w II wieku p.n.e. i przyjęło nazwę Hierapolis od Hiery, żony Telefosa, legendarnego założyciela Pergamonu. Ze względu na to, że miasto znajdowało się w strefie trzęsienia ziemi, było nieustannie niszczone i odbudowywane przez trzęsienia ziemi. Dzisiejsze budowle zostały zbudowane po wielkim trzęsieniu ziemi. Prowadzone badania archeologiczne ujawniły zarysy miasta początkowo na planie prostokąta. Miasto na dwie części dzieliła szeroka ulica, wzdłuż której zbudowano portyk. W czasach panowania Nerona obszar miasta został powiększony o dwa kolejne kwartały. Z tego okresu pochodzi też system kanalizacyjny. Wiele z budowli zniszczonych podczas trzęsienia ziemi w 60 roku zostało odbudowanych w okresie późniejszym. W okresie wczesnochrześcijańskim niektóre z nich zostały zamienione na kościoły. Po podziale Cesarstwa rzymskiego w 395 roku przeszło pod panowanie Bizancjum. Za panowania Konstantyna Wielkiego było stolicą Frygii i ważnym ośrodkiem chrześcijaństwa. W tym czasie miasto otoczono murem obronnym. Czas wojny Bizancjum z Seldżukami (XI wiek) oraz późniejsza ekspansja osadników na terenie Anatolii przyczyniła się do stopniowego upadku miasta. Rok 1354 to kres jego historii. Kolejne silne trzęsienie ziemi ponownie zniszczyło miasto, a jego mieszkańcy opuścili je na zawsze.
Amfiteatr 2021 Amfiteatr 2010
Muzeum Archeologiczne w Hierapolis
Jeśli odwiedziłeś już ruiny Hierapolis, rzymski teatr i wapienne tarasy w Pamukkale, to czas na muzeum. Jest to kolejny przystanek dla każdego, kto interesuje się rzymską archeologią. Muzeum znajduje się w pobliżu Antycznego Basenu Kleopatry na szczycie trawertynów w Pamukkale w dawnych łaźniach rzymskich. Prezentuje artefakty m.in. z pobliskiego stanowiska archeologicznego Hierapolis. Obejmuje również znaleziska ze starożytnych miast Lycos (Çürsusu), a takie Laodikeia, Colossai, Tripolis, Attuda. Ponadto ważną część muzeum stanowią znaleziska archeologiczne z Beycesultan Höyük, które prezentują eksponaty z epoki brązu. Muzeum, w którym eksponowanych jest wiele małych i dużych obiektów, składa się z trzech pomieszczeń. Sala rzeźb i sarkofagów, zobaczymy m.in. posągi, nagrobki, cokoły, filary i bożki. Kolejne sala prezentuje małe znaleziska. Tu zobaczymy gliniane kubki, kafle, narzędzia kuchenne i monety. W trzeciej sali prezentowane są znaleziska teatralne.
Budynek muzeum Budynek muzeum Park przy muzeum Park przy muzeum
Warto wiedzieć
W Turcji obowiązuje szacunek w stosunku do pierwszego prezydenta Republiki Tureckiej Ataturka, którego pomniki i wizerunki spotkamy niemal wszędzie. Nie wolno ich profanować ani szydzić grozi za to kara więzienia. Zwiedzając meczet trzeba przestrzegać kilku reguł, pozwolą nam uszanować panujące obyczaje. Przede wszystkim należy być odpowiednio ubranym. Zakryte nogi oraz przykryte ramiona aż po łokcie. Kobiety muszą również założyć chustę na głowę. Jeżeli nie jesteśmy odpowiednio ubrani nie ma problemu, prawie każdy meczet wypożycza nieodpłatnie ubrania. Przed wejściem do środka trzeba zdjąć buty. Zostawiamy przed meczetem albo chowamy do worka i zabieramy ze sobą. Turcja konstytucyjnie jest państwem świeckim, ale większość jej mieszkańców ponad 98% to muzułmanie. Pierwszy kościół chrześcijański pod wezwaniem św. Piotra powstał w Antiochii. Robienie zdjęć kobietom które twarze mają zakryte chustami może wywołać spore zamieszanie (delikatnie powiedziane). Zresztą dotyczy to prawie każdego kraju muzułmańskiego. Lepiej zrobić to z dalszej odległości np. używając do tego dłuższego obiektywu. Kobiety tureckie otrzymały czynne prawo wyborcze w 1934 roku przed większością kobiet w Europie. Narodowym napojem alkoholowym jest wódka anyżowa nazywana „raki” lub „mleko lwa”. Nazwę swą zawdzięcza mętnieniu po rozcieńczeniu z wodą, z przeźroczystej robi się biała jak mleko. Powstaje najczęściej ze świeżych winogron z dodatkiem anyżu. Jest mocna, dwukrotnie destylowana ma 40-50% pija się ją pół na pół z wodą. Imperium Osmańskie, jako jedyne państwo na świecie nie uznało rozbiorów Polski. Wiele ważnych wydarzeń dla chrześcijaństwa miało miejsce w Turcji. Apostołowie Święty Jan, Święty Paweł i Święty Piotr wszyscy mieszkali i nauczali w Anatolii. W 1959 r. na terenie dzisiejszej Turcji odnaleziono kształt przypominający łódź. Wymiary odpowiadają biblijnemu opisowi Arki Noego. Biblia informuje nas, że Arka osiadła w górach Ararat. Góra Ararat znajdująca się w Turcji przy Armeńskiej granicy. Nowe badania które przeprowadzili badacze z Chin i Turcji mówią że na 99 procent, odnaleźli Arkę Noego, jej wiek określają na 4,8 tys. lat. Domniemana arka leży na wysokości 4 tysięcy metrów.
Czas przelotu z Polski do Antalyi wynosi około 3 godzin.
Wizy do Turcji są wymagane, nie ma problemu aby ją otrzymać, najprościej jest wykupić po przylocie na lotnisku, można również zakupić w systemie elektronicznym (zobacz zobacz
Zegarki przestawiamy, czas polski plus 1 godzina.
Waluta turecka to lira turecka (YTL) wymienić można w kantorach, są wyraźnie oznaczone na żółto. Pieniądze można wybierać również w bankomatach, ale zdarza się że połykają karty kredytowe. Najlepiej korzystać z tych stojących przy bankach, będziemy mogli szybko odzyskać kartę.
Napiwki – przyjęte jest dawanie 5-10 %. Często bywa że kelnerzy, czy pokojówki zarabiają głównie na napiwkach. Ich pensje są przeważnie głodowe.
Rozmowy telefoniczne z polskiego numeru do kraju są drogie, najkorzystniej jest dzwonić z budki, są niemal wszędzie. Kupujemy kartę telefoniczną (50 i 100 impulsów) dostaniemy ją w prawie każdym markecie.
Kobiety powinny ubierać się w sposób niewyzywający, szczególnie odwiedzając stare dzielnice, boczne uliczki. Zdarzają się zaczepki, ale nie są one agresywne – raczej męczące. Najlepszą metodą jest milczenie i brak reakcji.
W tureckich sklepach czy na bazarach nie ma stałych cen. Wszędzie trzeba się targować. O zbijaniu ceny można by napisać doktorat. Ceny jakie podają sprzedawcy zależą od naszego wyglądu jakie mamy buty, zegarek, oryginalną odzież, hotel w którym się zatrzymaliśmy (opaska hotelu na ręce). Zbijamy na pewno 50% znam takich co potrafią nawet 70 %.
Wodę pić tylko przegotowaną, lub zakupioną w sklepach oryginalnie zamkniętą.
W Turcji nie ma problemu z zakupem alkoholu można go kupić w sklepach i marketach. Zakaz obowiązuje tylko w godzinach od 22.00 – 6.00 sprzedawcy zasłaniają regały z napojami wysokoprocentowymi. Zakaz nie dotyczy hoteli.
Co przywieźć z Turcji. Z artykułów spożywczych: chałwa, oliwa, przyprawy, bakalie, suszone owoce, słodycze, orzechy, turecka anyżówka – Raki. Pozostałe wyroby: skóra, wyroby z mosiądzu, miedzi, „oko proroka” popularna pamiątka z Turcji, w różnych wersjach i kształtach, mówi się że chroni przed złym urokiem.
