Dobszyńska Jaskinia Lodowa na Słowacji

W skrócie - Spis treści, Informacje Pokaż

Bajkowa lodowa szata Słowacji

Dobszyńska Jaskinia Lodowa to narodowa pamiątka przyrody jaką przed 400-stu tysiącami lat utworzyła natura. Jaskinia znajduje się w Słowackim Raju (region turystyczny we wschodniej części Słowacji), w krasie Spiszsko-gemerskim. Położona jest niedaleko od miejscowości Dobszyna w powiecie Różniawa, w Narodowym Rezerwacie Przyrody Stratena, na terenie Narodowego Parku Słowacki Raj. Wejście do jaskini zwane „Lodową Dziurą” znajduje się na północnym zboczu góry Ducza. Aby do niej dotrzeć trzeba przejść serpentynową ścieżką z miejscowości Dobszyńska Jaskinia Lodowa. Róznica wysokości między parkingiem w osadzie i wejściem do jaskini wynosi 130 m. Dojście do jaskini zajmuje około 25 minut.
Słowacki Raj jest terenem krasowym uważanym za jeden z najciekawszych w Słowacji i Europie Środkowej. Tworzy go układ płaskowyży kresowych oraz grzbietów rozdzielonych głębokimi kanionami, wąwozami oraz rzecznymi dolinami. Na terenie krasu w obszarze 151 km znajduje się 220 jaskiń i przepaści. Najciekawsze powstały wskutek korozyjnej i erozyjnej czynności cieków wodnych, które spływały z okolicznych terenów niekrasowych.
Dobszyńska Jaskinia Lodowa ma długość 1491 m, jej rozpiętość wynosi 112 m. Do zwiedzania udostępnione jest 475 m przy różnicy poziomów -43 m, jej przejście trwa około 30 minut. W środku możemy podziwiać kilka pomieszczeń do których należą: zlodowaciała Mała i Wielka Sala, Ruffiniego koridor i Komora Zawalona. Pozbawione lodu części nazywają się Sala Biała i Kroplowa, Komora Sucha, Kroplowa Piwnica i Piekło. Ze względu na sposób zlodowacenia jaskinia należy do najciekawszych jaskiń na świecie. Nigdzie w Europie, poza obszarem alpejskim, nie znajdziemy tyle lodu, którego warstwa przekracza miejscami 25 m. Lodowe struktury pojawiają się w formie lodu podłogowego, wodospadów, stalagmitów lodowych i słupów.
Przeciętna roczna temperatura powietrza w zlodowaciałej części Wielkiej Jaskini jest od -0,4°C (w lutym od -2,7 °C do -3,9 °C w sierpniu + 0,2 °C). Temperatura powietrza w dolnych częściach jaskini utrzymuje się cały rok pod punktem zamarzania. Wilgotność względem powietrza w zlodowaciałych częściach jaskini jest 75 % do 90 %. Temperatura powietrza w niezlodowaciałych częściach jest od +0,8 °C do +3,5 °C, wilgotność względna od 85 % do 98 %. W okresie zimowym powietrze krąży z powierzchni pod ziemię, a w okresie letnim odwrotnie. Jaskinia jest jednym z najważniejszych zimowisk nietoperzy w Słowacji, odkryto ich tutaj 12 gatunków. Niektóre należą do najcenniejszych w Słowacji.
Znaczenie jaskini oraz jej unikalny wygląd spowodowały, że została ona wpisana na Listę Światowego dziedzictwa UNESCO.

Ciekawostka: Prawie od początku jej istnienia, aż do 1946 roku była w niej dozwolona jazda na łyżwach podczas całego roku. W 50 – tych latach trenował tam znany czechosłowacki łyżwiarz Karol Divín i wojskowi łyżwiarze szybcy.

Historia

Otwór pod Duczą, skąd płynęło zimne powietrze, znane było od dawna. Znało go wielu pasterzy, myśliwych oraz mieszkańców osady Dobszyńskiej. Pierwsze wzmianki o niej w literaturze pojawiły się już w roku 1863. Nikt jednak nie znalazła w sobie tyle odwagi, aby opuścił się do wnętrza. Dopiero 15-tego czerwca 1870 roku zdecydował sie na to absolwent Akademii Górniczej z grupą śmiałków. Po zejściu do wnętrza zbadał Małą i Wielką sień oraz przestrzeń nad Piekłem. Po odkryciu jaskini miasto Dobszina przejęło nad nią patronat. W roku 1871 wybudowano drewniane chodniki i schody, oświetlono ją lampami (jeszcze nie elektrycznymi), zatrudniono przewodnika, wydano wskazówki dla zwiedzających, informacje o cenach za wstęp i oświetlenie. Opiekę nad jaskinią objął urząd leśny w leśniczówce pod Ostrą Skałą. W miedzy czasie miasto w dolinie poniżej wejścia do jaskini wybudowało hotel. Zainteresowanie jaskinią było tak duże, że włodarze miasta zostali zmuszeni do wybudowania większej ilości tego typu obiektów, dodatkowo dobudowano pocztę i telegraf. W ten sposób nikomu nie znane miasteczko zostało zalążkiem turystycznym tego regionu.
Pierwsze próby elektrycznego oświetlenia jaskini na Węgrzech (Słowacja była wówczas częścią Węgier) zaczęły się w roku 1881, które ostatecznie zostało uruchomione w roku 1887, z agregatu znajdującego się obok jaskini. Dzięki temu Dobszyńska Jaskinia Lodowa została jedną z pierwszych elektrycznie oświetlonych jaskiń na świecie. W 1914 roku zainstalowano oświetlenie powierzchniowe, które zostało podłączone do miejscowej sieci elektrycznej.
Po roku 1918 stan jaskini pogorszył się częściowo miała na to wpływ zmiana właścicieli oraz nienowoczesne powierzchniowe przewody elektryczne, które były podłączone do jednego wyłącznika. Jesienią w roku 1941 wichura zniszczyła porost leśny ponad jaskinią. Wody deszczowe, które nie miały gdzie spływać, szybko przesiąkały szczelinami do wnętrza jaskini. Kolejne lata to czas dalszych nieszczęść w 1945 spalił się hotel, nowy powstał 4 lata później. W 1947 roku w jaskini wydano zakaz jazdy na łyżwach, w miejscu gdzie odbywały się treningi zawodników w jeździe figurowej, ponieważ w północno-wschodniej części Wielkiej Sieni, wytworzyła się szczelina pomiędzy lodem i ścianą skalną. Po jej rozszerzeniu pojawiły się części kroplowe (Kroplowa sień, Północny Korytarz i Biała sień) co miało znaczny wpływ na mikroklimat w jaskini. Masy lodowej zaczęło ubywać. Proces ten udało się powstrzymać dopiero w 1950 roku przez zatarasowanie pomieszczeń kroplowych. W 1953 roku po zmianie właściciela przeprowadzono generalny remont. Powierzchniowe oświetlenie zmieniono na kablowe, zmieniono trasę zwiedzania, uszczelniono pęknięcia we wnętrzach kroplowych. Uroczyste otwarcie nastąpiło w 1954 roku. Nadzór nad jaskinią przejęła Słowacka Akademia Nauk oraz instytut Meteorologiczny. Po wprowadzeniu zmian organizacyjnych w zarządzaniu jaskiniami od 1970 roku użytkowanie zabezpiecza Zarząd Jaskiń Słowackich w Liptowskim Mikluszu. W roku 1979 jaskinia została odznaczona za chronione zjawisko przyrodnicze, a w 1996 została narodowym pomnikiem przyrody. W latach 1997-1998 w czasie kiedy jaskinia była zamknięta dla zwiedzających wybudowano nowy chodnik naukowy, prowadzący do jaskini. Od 2000 roku jest Pomnikiem Dziedzictwa Przyrody.

Ciekawostka: W 1890 roku w Wielkiej Sali odbył się koncert na cześć arcyksięcia austriackiego, księcia cieszyńskiego Karola Ludwika Habsburga. Był to pierwszy koncert w historii jaskiń lodowych.

Słowacki Park Narodowy – Słowacki Raj

Park Narodowy Słowacki Raj znajduje się we wschodniej części Słowacji chroni jedną z największych jaskiń lodowych na świecie i atrakcyjną krainę krasowych płaskowyżów, wąwozów, wodospadów i jaskiń. Nie brakuje tu również wartych obejrzenia zabytków dokumentujących najstarszą historię zasiedlania Spiszu i całej Słowacji.
Park należy do najmłodszych parków narodowych na Słowacji. Pod względem krain, niezwykle cenne tereny na pograniczu Spiszu i Gemeru były od 1964 roku pod ochroną jako chronione krainy. W roku 1988 podniesiono go do rangi parku narodowego o powierzchni 328 km2, ponieważ ta kategoria zabezpiecza wyższy stopień ochrony. Około jednej piątej Parku Narodowego jest pod szczególną ochroną jako 11 narodowych rezerwatów przyrody i 8 rezerwatów przyrody.
Większość narodowych rezerwatów przyrody powstało w 1964 roku ze względu na ochronę najcenniejszych wąwozów i dolin. Pod ochroną jest również jedna z największych jaskiń lodowych w Europie – Dobszyńska Jaskinia Lodowa. Na terenie Słowackiego Raju znajdujemy mnóstwo wąskich kanionów i głębokich przepaści z wodospadami, przy pokonywaniu których trzeba sobie pomóc licznymi drabinkami i kładkami. Najczęściej odwiedzanymi przez turystów miejscami są: „Sucha Biała” – jest to wapienna dolina, w większości o charakterze wąskiego, skalnego wąwozu o długości około 4 km. Znajduje się w północnej części Słowackiego Raju. Wąwozem prowadzi szlak turystyczny w kolorze zielonym. Kolejne miejsce to „Wielki Sokół” – krasowa dolina, również o charakterze wąskiego, skalnego wąwozu o długość około 6 km., najdłuższa i według niektórych uważana za najpiękniejszą Słowackiego Raju. Aktualnie doliną biegnie żółty znakowany szlak turystyczny. Innymi ulubionymi miejscami są: skalny występ „Tomaszowski Widok„- jest to skalna galeria znajduje się na lewym zboczu doliny Hornadu. Z platformy Tomaszowskiego Widoku rozciąga się wspaniały widok na dolinę Hornadu i Białego Potoku. Kolejny to „Klasztorzysko” z ruinami kartuzjańskiego klasztoru z przełomu XIII i XIV stulecia, gdzie w przeszłości znajdowała się osada zakonna, istniał też mały gród.
Wielkim bogactwem przyrodniczym parku narodowego jest świerkowy las pokrywający 90 % jego powierzchni. Dzięki bogatemu mineralnie wapiennemu podłożu, lokalna flora charakteryzuje się wysoką różnorodnością. W parku można spotkać mnóstwo gatunków zwierząt, m.in. niedźwiedzia, rysia, wilka jelenia, sarnę, natomiast w skałach, gniazda ma wiele gatunków drapieżnych i śpiewających ptaków.

Ciekawostka: Autorem nazwy „Słowacki Raj” był działacz turystyczny, przyrodnik, nauczyciel ze Spiskiej Nowej Wsi – Béla Hajts. Nadał on tą nazwę dla oznaczenia najpiękniejszej części Krasu Spisko-Gemerskiego (Gór Straceńskich). Premiera nowej nazwy w druku miała miejsce w 1921 roku w czasopiśmie „Krásy Slovenska”.

Zobacz filmik z wędrówki po Słowackim Raju

Autor filmu: SP9WUN Travel Channel

Informacje praktyczne

Strona internetowa www.ssj.sk/pl/jaskyna/6-dobszynska-jaskinia-lodowa
Jaskinia jest czynna od 15 maja do 30 września, w godzinach od 9.00 do 16.00.
Zwiedzanie trwa około 35 minut.
Podejście do jaskini przyjemną drogą leśną z parkingu to około 20 minut.
Cennik biletów – dorośli 8 Euro, uczniowie i dorośli powyżej 60-tego roku życia 7 Euro, dzieci od 6-15 lat 4 Euro. Płatność za pomocą karty nie jest możliwa. Przed przyjazdem trzeba zaopatrzyć się w Euro przelicznik na miejscu jest nieciekawy.
W jaskini ogólnie nie wolno robić zdjęć, chyba że wykupimy taką opcję – koszt 10 Euro.
Należy pamiętać o ciepłej odzieży. W jaskini temperatura jest bliska zera stopni.
Parking – znajduje się przed wejściem do parku i jest płatny około 2 Euro
Odległości dojazd samochodem do parkingu przy osadzie Dobszyńska Jaskinia Lodowa:
– z Popradu przez Vernár kierunek Rożniawa – 30 km
– z Brezna przez Červenú Skalu, Telgárt kierunek Rożniawa – 60 km
– z Rożniawy przez Dobšinú kierunek Poprad – 40 km

Grzegorz R.

#TuiTamINFO to ktoś, kto ostatnio ma dużo czasu i zwykle udaje Mu się gdzieś "uciec" bliżej lub dalej. Oczywiście stara się mieć ze sobą aparat. Kiedy nie podróżuje to prawdopodobnie delektuje się ciszą domowego spokoju lub odkrywam najgłębsze sekrety najnowszych urządzeń technologicznych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ Anuluj odpowiedź

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Ponieważ podróżowanie stało się dla Mnie łatwiejsze, a ostatnio mam trochę więcej czasu, to zwykle udaje mi się gdzieś „uciec” kilka razy w roku, bliżej lub dalej. Oczywiście staram się mieć ze sobą aparat. Fotografia nie jest moim sposobem na życie, to raczej amatorska pasja i według mnie, może być sposobem komunikowania się z innymi. Myślę, że większość amatorów robi to z tych samych powodów, dla radości tworzenia, miłości do podróży i fotografii. Dołożyłem wszelkich starań, aby treść była jak najbardziej zgodna z rzeczywistością, wykorzystując do tego celu, przewodniki, informatory, biuletyny, książki historyczne, archiwa, biblioteki internetowe itp. Będę wdzięczny za wskazówki dotyczące błędów i nieaktualnych informacji. Wszelkie uwagi są dla mnie bardzo cenne i mile widziane, dzięki nim będę mógł dokonać jak najszybciej korekt w opisach.