Skanseny lub muzea ludowe powstają zazwyczaj w celu pokazania dziedzictwa folklorystycznego danego regionu, mają za zadanie chronić zabytki kultury materialnej oraz promować wiedzę o nich. To także piękne miejsca, w których można w ciekawy sposób spędzać czas. Często nazywane są parkami etnograficznymi, muzeami wsi na wolnym powietrzu lub muzeami architektury wiejskiej. Przedstawiają architekturę drewnianą polskich jak i zagranicznych wsi, w których zobaczyć można zabudowania gospodarcze, produkcyjne i sakralne. Zazwyczaj ekspozycje obejmują wystrój wnętrz jednego lub kilku regionów danej grupy etnograficznej.
Powrót do tradycji staje się znakiem naszych czasów, a dzisiejsze skanseny to miejsca naprawdę pięknie zagospodarowane i zwiedzanie ich jest przyjemnością i nie tylko, bo to także świetny pomysł na rodzinny wypad za miasto czy urozmaicenie urlopu i dodajmy dobry sposób na to, by przedstawić poglądowo młodszym, jak wyglądało życie w minionych wiekach.

Skąd pochodzi nazwa Skansen

Termin „skansen” pochodzi od pierwszej ekspozycji plenerowej utworzonej w 1891 roku przez Nordiska Musset w Sztokholmie. Ekspozycja powstała na szwedzkiej wyspie Djurgarden w miejscu dawnego szańca (po szwedzku – skansen). Jej twórcą był protoplasta skansenowskiej formy ochrony zabytków Artur Immanuel Hazelius (1833-1901). Jego dzieło szybko znalazło naśladowców w całej Europie, w tym także na ziemiach polskich, gdzie do dnia dzisiejszego powstało kilkadziesiąt tego typu muzeów. Stowarzyszone są one w Stowarzyszeniu Muzeów na Wolnym Powietrzu w Polsce. Do najstarszych zalicza się: Muzeum-Kaszubski Park Etnograficzny we Wdzydzach Kiszewskich założone w 1906 roku.