Barokowy pałac i kościół we wsi Velké Hoštice w Czechach

W skrócie - Spis treści, Informacje Pokaż

Velké Hoštice – przeczytaj zanim odwiedzisz

Velké Hoštice po Polsku Goszczyce Wielkie to gmina i wieś usytuowana w powiecie opawskim, w kraju morawsko-śląskim w Republice Czeskiej. Jest częścią historycznego regionu Hlučín. Znajduje się w odległości 3 kilometrów od miasta Kravaře i 5 kilometrów od Opawy. Wieś ma bardzo długą i bogatą historię. Należy do najstarszych zamieszkałych wsi w regionie Hlučín i na całym Czeskim Śląsku, co potwierdzają wykopaliska archeologiczne. Znaleziska te świadczą o obecności ludności germańskiej, a od VI wieku zamieszkiwane na stałe przez etnicznych Słowian. Najstarsze historyczne ustalenia dotyczące obecności ludności słowiańskiej na tych terenach pochodzą z XI wieku. Jednak pisemna wzmianka o istnieniu wsi Velké Hoštice pochodzi z 1222 roku. W dokumencie z tego roku ksiądz Radoslav nakazuje, aby po jego śmierci jego majątek w Hošticach został przekazany klasztorowi Velehrad. Od początku XIV wieku do 1420 roku wieś była własnością panów z Kravaře. W kolejnych stuleciach często zmieniała właścicieli, w tym mieszczan i niższej szlachty. W 1639 roku połowa wsi została zniszczona przez pożar. Od 1742 do 1918 roku, po pokonaniu cesarzowej Marii Teresy, wieś należała do Prus. W 1754 roku majątek Velké Hoštice odziedziczył hrabia Ignacy Dominik Chorynský z Ledská, który był jego najważniejszym właścicielem. Uczynił Velké Hoštice ośrodkiem kulturalnym i zbudował tu barokowy pałac. W 1765 roku wieś nawiedził rozległy pożar. Zniszczeniu uległa niemal cała wieś, łącznie z budowanym pałacem i przyległą zabudową. Hrabia Chorynský przyczynił się do odbudowy wsi po pożarze i w 1772 roku rozpoczął budowę miejscowego kościoła św. Jana Chrzciciela. Dzięki niemu powstały dwie wizytówki wsi – pałac i kościół, w którego krypcie, tak na marginesie, został pochowany. Jeszcze przed śmiercią Velké Hoštice nabyła jego córka Maria Anna, żona hrabiego Sprinzenstein. Majątek był własnością hrabiów Sprinzenstein do końca drugiej wojny światowej. Co warte podkreślenia, po zakończeniu I wojny światowej cały region Hluczyński, w tym Velké Hoštice, został przyłączony do nowo powstałej Czechosłowacji, na mocy traktatu wersalskiego w 1920 roku.

Pałac lata 50-te XX wieku

Pałac Velké Hoštice z parkiem angielskim, trochę historii

W XIV wieku, po długotrwałym sporze panów z Kravara z kapitułą ołomuniecką, wieś i inne pobliskie majątki przypadły tym pierwszym, a konkretnie w 1372 roku Benešowi z Kravařa. Po sukcesji, około 1450 roku Velké Hoštice nabyli Šlevičtí z Kravařa, którzy byli tu panami do 1559 roku. Choć nie ma udokumentowanej wzmianki o formie i pochodzeniu siedziby zamkowej we wsi w tym okresie, można przypuszczać, że budowę pierwotnego renesansowego zamku na miejscu obecnego, dokonano w tym okresie, gdy wieś była własnością rodziny Šlevičt z Kravařa. Natomiast pewnym jest, że w 1754 roku właścicielem majątku został Ignacy Dominik Chorynský z Ledskiej i to on na miejscu starego zamku kazał wybudować późnobarokowy pałac, gdzie co warto podkreślić stał się ważnym ośrodkiem życia kulturalnego i społecznego na tych terenach.
Około połowy XIX wieku pałac został przebudowany i uzyskał dzisiejszą klasycystyczną formę, dobudowano wówczas tylne skrzydło. Zresztą cała budowla ogólnie przechodziła częste liczne przebudowy i modyfikacje do czasów obecnych. Ostatnie remonty miały miejsce w 2005 roku, kiedy to przeprowadzono kompletną rekonstrukcję elewacji zewnętrznej pałacu, która obejmowała analizę stanu, malowanie, oraz naprawę dachu. Obecnie pałac jest własnością gminy Velké Hoštice i jest wykorzystywany zarówno do celów miejskich, jak i komercyjnych. Znajduje się tu ekspozycja archeologiczna, wystawa poświęcona nowszej historii wsi oraz dom opieki. Istnieje również możliwość odwiedzenia lokalnego sklepu z winami lub restauracji.

Rezydencję otacza ładnie utrzymany angielski XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni 2,9 ha. Park można podzielić na dwie połączone ze sobą części. Pierwszą z nich jest bliskie sąsiedztwo pałacu, który jest najciekawszy dendrologicznie i jednocześnie najlepiej utrzymany. Ta druga rozciąga się łagodnym zboczem w otoczenie łąk i płynnie łączy się z rozlewiskami wzdłuż rzeki Opawy.

Kościół św. Jana Chrzciciela

Oprócz pałacu, we wsi Velké Hoštice można znaleźć jeszcze inne zabytki, a konkretnie zabytki sakralne m.in. posągi świętych, oryginalne krzyże czy kapliczki. Ale najpiękniejszy jest leżący kilkanaście metrów od pałacu Kościół św. Jana Chrzciciela (Kostel sv. Jana Křtitele Velké Hoštice). Ten imponujący barokowy kościół jest jedyną świątynią w hluczyńskim regionie z fasadą z dwiema wieżami. Został zbudowany przez w/w hrabiego Dominika Ignacego Choryňskiego i jego żony Barbary po pożarze jaki miał miejsce we wsi 1765 roku. Konsekracja świątyni miała miejsce w 1774 roku. Zbudowano go według planów budowniczego Jakuba Pánki w kształcie krzyża. Cenną dekorację freskową wykonał znany malarz Sebastini. W czasie drugiej wojny światowej w 1945 roku kościół uległ znacznemu zniszczeniu. Obrazy zostały odrestaurowane na podstawie fotografii w latach 50-tych XX wieku. Ołtarz przedstawiający św. Jana Chrzciciela oraz malowidła w bocznych kaplicach (sceny z życia Matki Boskiej i Świętych Wspomożycieli w Potrzebie) są dziełem Ignáca Raaba. W niszach wież znajdują się posągi św. Jana i Pawła. Pod prezbiterium znajduje się barokowa krypta, który nie jest udostępniona zwiedzającym. Przed kościołem zobaczymy w/w dwie wieżyczki, balkon oraz herb właścicieli majątku, fundatorów kościoła – hrabiego Ignacego Choryňskiego i jego żony.

Grzegorz R.

#TuiTamINFO to ktoś, kto ostatnio ma dużo czasu i zwykle udaje Mu się gdzieś "uciec" bliżej lub dalej. Oczywiście stara się mieć ze sobą aparat. Kiedy nie podróżuje to prawdopodobnie delektuje się ciszą domowego spokoju lub odkrywam najgłębsze sekrety najnowszych urządzeń technologicznych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ Anuluj odpowiedź

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Ponieważ podróżowanie stało się dla Mnie łatwiejsze, a ostatnio mam trochę więcej czasu, to zwykle udaje mi się gdzieś „uciec” kilka razy w roku, bliżej lub dalej. Oczywiście staram się mieć ze sobą aparat. Fotografia nie jest moim sposobem na życie, to raczej amatorska pasja i według mnie, może być sposobem komunikowania się z innymi. Myślę, że większość amatorów robi to z tych samych powodów, dla radości tworzenia, miłości do podróży i fotografii. Dołożyłem wszelkich starań, aby treść była jak najbardziej zgodna z rzeczywistością, wykorzystując do tego celu, przewodniki, informatory, biuletyny, książki historyczne, archiwa, biblioteki internetowe itp. Będę wdzięczny za wskazówki dotyczące błędów i nieaktualnych informacji. Wszelkie uwagi są dla mnie bardzo cenne i mile widziane, dzięki nim będę mógł dokonać jak najszybciej korekt w opisach.